Πραξούλα Αντωνιάδου Κυριάκου: Απο τείχος σε τείχος ...

Σαβουροσυλλέκτες: Φιλοξενούμε σήμερα στο ιστολόγιο μας την πρωτεργάτη της επαναπροσέγγισης. Την πρωτοστάτη του αγώνα για άνευ όρων «λύση» και «επανένωση» εδώ και τώρα. Τη σημαιοφόρο της πραγματικής περιρρέουσας, αυτής που στόχο έχει να μας μεταλαμπαδεύσει το αίσθημα της ευθύνης για τη κατάσταση στη Κύπρο, απενοχοποιώντας την Τουρκική εισβολή, κατοχή, αδιαλλαξία. Τη σύγχρονη προφήτη που μας προειδοποιεί για τα αποτελέσματα του «απορριπτισμού» μας με τις έμμεσες απειλές των αποτελεσμάτων της μη «λύσης».

Ενιαίο κράτος στη μισή Κύπρο
Ο στόχος της νέας περιρρέουσας
Πραξούλα Αντωνιάδου Κυριακού,
Πρόεδρος των Ενωμένων Δημοκρατών

Οι Γερμανοί γιορτάζουν αυτές τις μέρες την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την ημέρα ενοποίησης της χώρας τους. Πριν είκοσι χρόνια οι Γερμανοί έριξαν κάτω τα τείχη του διαχωρισμού της ψυχροπολεμικής Ευρώπης και άνοιξαν το δρόμο προς το μέλλον για τις νέες γενιές της χώρας τους και ολόκληρης της Ευρώπης.

Ήμουν πρόσφατα στο Βερολίνο. Και με εντυπωσίασε μια φωτογραφία από τις μέρες εκείνες, που έδειχνε τους Γερμανούς και από τις δύο πλευρές του τείχους να κρατούν σφυριά και να κτυπούν με ενθουσιασμό το τείχος να πέσει. Ό,τι ανάλογο μπορώ δυστυχώς να φανταστώ στην Κύπρο της συνεχούς περιρρέουσας είναι πολλούς από εμάς να κρατούν μυστρί, τσιμέντο και τούβλα και να τσιμεντώνουν αντί να κατεδαφίζουν το τείχος του αυτοεγκλωβισμού.

Φαίνεται ότι ίσως να διαφαίνεται πράγματι στον ορίζοντα η πιθανότητα ευόδωσης των προσδοκιών των απλών ανθρώπων αυτού του τόπου για επιστροφή, μόνιμη ειρήνη, οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Και κάποιοι έχουν αρχίσει να ανησυχούν.
Όχι βέβαια για το σωστό περιεχόμενο της λύσης, αλλά για την πιθανότητα να επιτύχουμε τελικά τη λύση καθεαυτή. Ειρηνικά, χωρίς άλλο πόλεμο και χωρίς άλλους αδικοχαμένους ήρωες.

Η νέα περιρρέουσα που φαίνεται να ήταν από καιρό προσχεδιασμένη -και καλά χρηματοδοτημένη- ακολουθεί το ίδιο δοκιμασμένο μοντέλο. Χτυπούν τόσο τους συνομιλητές όσο και τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών πριν προλάβουν οι ηγέτες να καταλήξουν σε συμφωνία, εκφοβίζοντάς τους και προσπαθώντας να αμαυρώσουν την εικόνα που η κοινή γνώμη έχει για αυτούς.

Με αυτό τον τρόπο είτε θα αναγκάσουν τους συνομιλητές και τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών να παραιτηθούν από τις προσπάθειες για λύση και επανένωση, είτε, στην περίπτωση που δεν πτοηθούν και καταλήξουν οι ηγέτες σε συμφωνία για την επανένωση της Κύπρου, να έχει ήδη πεισθεί ο Ελληνικός Κυπριακός Λαός από τους εθνοπατέρες ότι η συμφωνία είναι προδοτική.

"Ο κεντρικός στόχος της προτεινόμενης νέας στρατηγικής", μας λένε οι προτείνοντες του 'Ορθού ΝΑΙ', "είναι η εγκαθίδρυση ενός καθαρά Ελληνοκυπριακού κράτους"!!

Εκείνο που δεν έχει επιτραπεί στην κοινή γνώμη να αντιληφθεί είναι ότι χωρίς συμφωνία οδηγούμαστε αυτομάτως στη διχοτόμηση, που δεν σημαίνει "τζείνοι ποτζεί τζι εμείς ποδά", αλλά επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στις ελεύθερες περιοχές, όπου θα συγκυβερνούν και θα συμβιώνουν με τους Ελληνοκύπριους στη βάση του συνεταιρισμού του συντάγματος του 1960 -με το οποίο ενταχθήκαμε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση- και ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός εποίκων και στρατευμάτων να στοιβάζονται δίπλα μας, με κίνδυνο να βρεθεί αντιμέτωπη η νέα γενιά του τόπου, αν όχι με μια νέα πολεμική σύρραξη, σίγουρα με μια κοινωνική έκρηξη των εποίκων που θα κατακλύσουν σε μια δεδομένη στιγμή και τις ελεύθερες περιοχές όταν οι κατεχόμενες περιοχές δεν θα μπορούν πια να τους συντηρήσουν. Και όλα αυτά χωρίς να πάρουμε ούτε ένα κομμάτι γης πίσω. Ενιαίο κράτος στη μισή Κύπρο, δηλαδή.

Αυτός είναι ο στόχος της συνεχούς περιρρέουσας, γιατί έτσι θα προστατευτούν τα συμφέροντα ενός κατεστημένου που έχει δημιουργηθεί τουλάχιστον από τον καιρό της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και το οποίο κινδυνεύει να αναστατωθεί με μια ομοσπονδιακή λύση, όπου τα συμφέροντα και τα αξιώματα δεν θα μπορούν να είναι αποκλειστικά. Και ας χάνονται οι ζωές των νέων μας στο στρατό, και ας συνεχίζει να πεθαίνει η πρώτη γενιά των προσφύγων μακριά από τα σπίτια τους, και ας συνεχίζει να φθίνει η κυπριακή οικονομία και να ξενιτεύονται τα παιδιά μας. Φτάνει να εξασφαλίζονται τα "ανθρώπινα" δικαιώματα των προυχόντων.

Αναφορικά με το ορόσημο του Δεκεμβρίου, απώτερός μας στόχος δεν μπορεί να είναι η τιμωρία της Τουρκίας και ούτε απλά το άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών για την Κύπρο, αλλά η επίτευξη συμφωνημένης λύσης για την επανένωση της Κύπρου, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ενθάρρυνση της Τουρκίας να συμβάλει στην έγκαιρη και επιτυχή κατάληξη του διαλόγου για την επανένωση της Κύπρου στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου λύσης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και πολιτικής ισότητας, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Και προς αυτή την κατεύθυνση έχουμε άμεσα την ανάγκη της διεθνούς κοινότητας, την οποία έχουμε ανακηρύξει σε μειοδότη του Ελληνισμού. Δεν απέχουμε δε και πολύ από την ανακήρυξη και των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων σε ανθελληνικές!

Και γιατί επιλέγουμε να αγνοήσουμε τη δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ότι αν υπάρχει εποικοδομητική στάση και από τις δύο πλευρές, μπορεί να επιτευχθεί λύση μέχρι το τέλος του 2009; Μήπως δεν θέλουμε να υιοθετήσουμε εποικοδομητική στάση, ή μήπως απευχόμαστε την πιθανότητα συμφωνίας μέχρι τον Δεκέμβρη;

Και γιατί δεν εξηγεί κάποιος στον κόσμο ότι η αναφορά του Τούρκου πρωθυπουργού σε έποικους που έγιναν πολίτες του καθεστώτος -αν έτσι είπε πράγματι- είναι ευνοϊκή γιατί αυτοπεριορίζεται σε ένα μικρό μέρος μόνο τού πολύ μεγάλου αριθμού των εποίκων και μπορεί να συγκλίνει έτσι με την πρόταση τόσο του τέως όσο και του νυν Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας για παραμονή μόνο πενήντα χιλιάδων εποίκων;

Είναι η ώρα για όλους τους υπεύθυνους πολιτικούς ηγέτες αυτής της χώρας να αρθούν αληθινά στο ύψος των περιστάσεων. Είναι αλήθεια ότι κανενός ηγέτη οι ώμοι δεν είναι τόσο δυνατοί για να σηκώσουν την ευθύνη μιας σωστής συμφωνίας για την επανένωση της Κύπρου. Είναι για αυτό που οι υπεύθυνοι πολιτικοί ηγέτες της Κύπρου οφείλουν να αναλάβουν από κοινού την ευθύνη της μετάβασης της χώρας μας από το παρελθόν στο μέλλον. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί ηγέτες αυτής της χώρας έχουν ιστορική ευθύνη προς την Κύπρο και το λαό της, αφενός να προσφερθούν να συν-στηρίξουν την ιστορική διάβαση στο μέλλον και αφετέρου να αξιοποιήσουν τη στήριξη από εκεί που τους προσφέρεται.

Οι ακροβατισμοί μεταξύ μιας φαινομενικά υπεύθυνης πολιτικά στάσης και μιας πολιτικής διακομματικής ή εσωτερικής κομματικής διαχείρισης σίγουρα δεν ωφελούν το συμφέρον της πατρίδας ούτε στο τέλος θα καταξιώσουν τα κόμματα και τους ηγέτες που ακροβατούν.
Οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων, με τη στήριξη της διεθνούς κοινότητας και των πατριωτικών δυνάμεων σε ολόκληρη την Κύπρο, έχουν την ευκαιρία να γράψουν χρυσές σελίδες στην παγκόσμια ιστορία, λύοντας ένα μακροχρόνιο διεθνές πρόβλημα. Διαφορετικά η ιστορία θα γράψει γι' αυτούς ότι ήσαν οι ηγέτες που είχαν την ευκαιρία, αλλά δεν αξιώθηκαν να την κάνουν πράξη.

Οι Ενωμένοι Δημοκράτες θα συνεχίσουν να στηρίζουν και να ενθαρρύνουν τις προσπάθειες των ηγετών των δύο κοινοτήτων να καταλήξουν έγκαιρα σε μια συμφωνημένη λύση που να επανενώνει την Κύπρο στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου λύσης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

Η σύνοψη των θέσεων του Εθνικού Συμβουλίου που ανακοινώθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου δεν δεσμεύει ούτε εκφράζει, ως έχει, τους Ενωμένους Δημοκράτες, ιδιαίτερα αφού αυτή έγινε χωρίς τη συμμετοχή του κόμματός μας.

Οι Ενωμένοι Δημοκράτες είχαν στηρίξει την υποψηφιότητα του Προέδρου Χριστόφια στη βάση των θέσεών του για την επανένωση της Κύπρου όπως αυτές περιγράφονται στο πρόγραμμα διακυβέρνησής του και μόνο αυτές, καθώς και οι αναλυτικότερες θέσεις του κόμματός μας, μας δεσμεύουν.

Μας απογοητεύει δε ιδιαίτερα που η Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει τη συμμετοχή των Ενωμένων Δημοκρατών στην τρίτη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στην Ευρώπη, αυτήν των Φιλελευθέρων (Ευρωπαϊκό Φιλελεύθερο, Δημοκρατικό και Μεταρρυθμιστικό (ELDR) κόμμα) όπου η ενημέρωση εκ μέρους ενός μέλους που χαίρει της εκτίμησης και των δύο κοινοτήτων έχει μεγάλη βαρύτητα.

Είναι καιρός όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να απεγκλωβιστούν από το καταστροφικό παρελθόν και να κοιτάξουν μπροστά στο κοινό συμφέρον που εξυπηρετεί η ειρηνική συνύπαρξη και η οικονομική συνεργασία μεταξύ της Ενωμένης Κύπρου και των γειτονικών της χωρών, περιλαμβανομένης και της Τουρκίας. Αυτή είναι η πολιτική της λογικής, σε αντιπαράθεση με καταστροφικές πολιτικές που βασίζονται στην καλλιέργεια του φόβου, του μίσους και του εθνικισμού. Αυτή είναι η πολιτική που προσφέρει μέλλον και προοπτική στις νέες γενιές των Κυπρίων.

Κωδικός άρθρου: 899558
ΠΟΛΙΤΗΣ - 01/10/2009, Σελίδα: 49

Σαβουροσυλλέκτες:

1. Οι Γερμανοί γιορτάζουν, και πολύ καλά κάνουν, την επανένωση της πατρίδας τους. «Πριν είκοσι χρόνια οι Γερμανοί έριξαν κάτω τα τείχη του διαχωρισμού της ψυχροπολεμικής Ευρώπης και άνοιξαν το δρόμο προς το μέλλον για τις νέες γενιές της χώρας τους και ολόκληρης της Ευρώπης». Φυσικά το δρόμο προς το μέλλον της Ευρώπης άνοιξαν όλοι όσοι αντιστάθηκαν στο φασισμό και το ναζισμό, ανάμεσα τους και πολλοί Κύπριοι, δίνοντας τη ζωή τους… Παρ’ όλα αυτά οι Γερμανοί έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν καθώς επανένωσαν τη πατρίδα τους ρίχνοντας το τείχος του διαχωρισμού που όντως αποτέλεσε το γνωστότερο σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου.

2. Η αγαπημένη μας πολιτικός προέβη σε μια απαράδεκτη σύγκριση. Σύγκρινε το τείχος του Βερολίνου με το οδόφραγμα που χωρίζει την ελεύθερη Κύπρο από την κατεχόμενη. Δεν είναι το ίδιο όμως. Το οδόφραγμα στην Κύπρο είναι αποτέλεσμα της στρατιωτικής απόβασης της Τουρκίας – εισβολής – και της συνεχιζόμενης κατοχής, παραβίασης βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα προσπαθήσουμε όμως, για χάρη της συζήτησης, να το δούμε με όλες τις ομοιότητες που μπορεί να έχει.

3. Στην Κύπρο το μόνο που μπορεί να φανταστεί είναι «το τσιμέντωμα του τείχους του αυτεγκλωβισμού». Το πρόβλημα είναι ότι η κυρία Αντωνιάδου αντιλαμβάνεται αλλιώς το ‘γκρέμισμα’ και το ‘τσιμέντωμα’ του τείχους από τις πραγματικές έννοιες που οι λέξεις, θα έπρεπε, να έχουν. Και φυσικά δυσκολεύεται να καταλάβει ποιος είναι ο πραγματικός ‘αυτεγκλωβισμός’.

4. ‘Γκρέμισμα του τείχους’, αντίστοιχο με αυτό που συνέβη το 1989 στη Γερμανία, δεν είναι για την Κύπρο τίποτε άλλο από τον τερματισμό της κατοχής. Για να επιτευχθεί όμως χρειάζονται και αντίστοιχα λαϊκά κινήματα και από τις δύο κοινότητές. Κινήματα που θα βρεθούν στις δύο πλευρές του οδοφράγματος και θα διαδηλώσουν κατά της κατοχικής δύναμης, κατά της Τουρκίας. Αυτό έκαναν και οι Γερμανοί…

5. ‘Τσιμέντωμα του τείχους’ είναι ακριβώς αυτό που πρεσβεύει η κυρία Αντωνιάδου και οι ομοϊδεάτες της. Τσιμέντωμα, στο Κυπριακό, είναι η μετατροπή ενός παράνομου τείχους σε νόμιμου. Είτε αυτό είναι χτισμένο, είτε νοητικό. Με τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν καταργούμε το ‘τείχος’. Απλώς το μετατοπίζουμε λίγο και το νομιμοποιούμε, δίνοντας ταυτόχρονα υπόσταση και εξουσία στο ψευδοκράτος του Βορρά. Ακόμα και σε ιδανικές συνθήκες λειτουργίας ενός σχεδίου τύπου ‘Αναν’, οι περιορισμοί στην διακίνηση, την εγκατάσταση, την αγορά περιουσίας κοκ θυμίζουν ακριβώς το τείχος του Βερολίνου. Τη στιγμή που οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν θα περιορίζονται στο να ασκούν τα δικαιώματα τους σε όποιο συνιστών κράτος επιθυμούν. Χειρότερη θα είναι φυσικά η κατάσταση σε ένα ενδεχόμενο κατάρρευσης της νέας κατάστασης πραγμάτων. Σε μια τέτοια περίπτωση, η δομή των συνιστώντων κρατών, η διεθνής αναγνώριση τους, η ακύρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι εγγυήσεις, η αποστρατικοποίηση και η παραμονή των εποίκων, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην οριστική διχοτόμηση και την αναγνώριση της «ΤΔΒΚ».

6. ‘Αυτεγκλωβισμός’: Όντως υφίσταται στη Κύπρο. Έχουμε αυτεγκλωβιστεί τα τελευταία 30 χρόνια σε μια διαδικασία που αποδεδειγμένα πλέον δεν αποδίδει, δεν λειτουργεί και δεν είναι αρεστή στο λαό. Έχουμε εγκλωβίσει την Κυπριακή Δημοκρατία στο πλαίσιο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, συζητώντας ένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα σε λανθασμένη βάση, αποδεχόμενοι καθημερινά τη μη τήρηση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, των προνοιών του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ. Δημιουργούμε μόνοι μας νέα τετελεσμένα τα οποία έρχονται να προστεθούν στα τετελεσμένα που δημιουργία επιτυχώς η Τουρκική πλευρά. Και δεν λέμε να απεγκλωβιστούμε από αυτό το μαρτύριο παρ’ όλο που ξέρουμε πως μπορούμε να το κάνουμε. Φυσικά δεν αρκεί να μπορούμε, πρέπει και να θέλουμε. Και όπως φαίνεται, παρόλο που ο λαός έδειξε πως θέλει, η πολιτική ηγεσία δεν είναι πρόθυμη. Με μπροστάρηδες φυσικά του Πραξουλλικούς. Ο σαδομαζοχισμός είναι προσωπική επιλογή. Δικαιούνται να τον απολαύσουν σε προσωπικό επίπεδο. Μήπως όμως έφτασε η ώρα να αντιληφθούν ότι αποτελούν μειοψηφία. Ότι δεν μπορούν να σέρνουν την πλειοψηφία του λαού σε μια τέτοια διαδικασία που θίγει την εθνική του αξιοπρέπεια.

7. Φυσικά, όπως και για ότι άλλο στραβό συμβαίνει στην Κύπρο, ευθύνεται η ούτω καλούμενη ‘περιρρέουσα’. «Από καιρό προσχεδιασμένη και καλά χρηματοδοτημένη». Γνωρίζουμε όλοι σε ποιους αναφέρονται οι Πραξουλλικοί όταν χρησιμοποιούν αυτό το χαρακτηρισμό. Ποιά είναι η πραγματική περιρρέουσα, η από καιρό προσχεδιασμένη και καλά χρηματοδοτημένη φάνηκε στο δικαστήριο. Δεν είναι την πλατφόρμα του «ΟΧΙ» που χρηματοδότησε η UNOPS και άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Να σας θυμίσουμε την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 30 Ιουνίου 2009, που δικαίωσε την εφημερίδα ‘Σημερινή’ για την αποκάλυψη ότι η UNOPS χρηματοδότησε το ‘ΝΑΙ’.

8. Κατηγορεί τη νέα περιρρέουσα για την επίθεση κατά εκπροσώπων των Ηνωμένων Εθνών ενώ αναφέρεται, ψευδώς φυσικά, σε εκφοβισμούς. Οι επιθέσεις των τελευταίων εβδομάδων κατά του Αλεξάντερ Ντάουνερ είναι γεγονός. Δεν προήλθαν όμως από μια ξαφνική επιθυμία ομάδας ανθρώπων να «αμαυρώσουν την εικόνα που έχει η κοινή γνώμη γι’ αυτόν». Διέρρευσαν 7000 έγγραφά του Ο.Η.Ε. Σ’ αυτά φαίνεται να υπάρχουν πολλά στοιχεία που να καθιστούν το ρόλο του κυρίου Ντάουνερ, αλλά και ντόπιων πολιτικών, ύποπτο. Επιπλέον έγινε η αποκάλυψη για τη εμπλοκή του κυρίου Ντάουνερ σε εταιρεία τουρκικών συμφερόντων, κάτι που αφήνει ανοικτή την πιθανότητα σύγκρουσης συμφερόντων. Αντί η κυρία Αντωνιάδου να ωρύεται για τις αντιδράσεις της «περιρρέουσας», θα έπρεπε να καταδικάσει (α) το γεγονός ότι ο Ο.Η.Ε δεν διαφύλαξε τα έγγραφα που αφορούν μια τόσο σοβαρή διαδικασία, (β) το γεγονός ότι από αυτά αποκαλύπτονται μυστικές συναντήσεις και υποσχέσεις εν αγνοία του λαού και (γ) το διπλό ρόλο Ντάουνερ που τον καθιστά μη αντικειμενικό διαμεσολαβητή.

9. Λέει: «Ο κεντρικός στόχος της προτεινόμενης νέας στρατηγικής, μας λένε οι προτείνοντες του 'Ορθού ΝΑΙ', είναι η εγκαθίδρυση ενός καθαρά Ελληνοκυπριακού κράτους!!» Που ακριβώς αναφέρει κάτι τέτοιο η «πρόταση του ορθού ΝΑΙ»; Θα παρακαλούσαμε την κυρία Αντωνιάδου να αναφέρει τη πηγή. Διότι μετά από διεξοδική ανάγνωση δεν βρήκαμε κάτι τέτοιο στη πρόταση αυτή. Χαρακτηριστικά η πρόταση αναφέρει: «Η συνύπαρξη σε συνθήκες ειρήνης και δικαιοσύνης δεν σημαίνει υποβάθμιση της ταυτότητας οποιουδήποτε. Οι Έλληνες της Κύπρου αποδέχονται τους νόμιμους Τούρκους της Κύπρου ως συμπατριώτες τους, με τον πολιτισμό, τη θρησκεία και τις ιδιαιτερότητες τους, όπως και οι Τούρκοι της Κύπρου αποδέχονται τους Έλληνες ως δικούς τους συμπατριώτες» (σελίδα 13).

10. Γίνεται προφήτης αναφέροντας: «Εκείνο που δεν έχει επιτραπεί στην κοινή γνώμη να αντιληφθεί είναι ότι χωρίς συμφωνία οδηγούμαστε αυτομάτως στη διχοτόμηση, που δεν σημαίνει "τζείνοι ποτζεί τζι εμείς ποδά", αλλά επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στις ελεύθερες περιοχές, όπου θα συγκυβερνούν και θα συμβιώνουν με τους Ελληνοκύπριους στη βάση του συνεταιρισμού του συντάγματος του 1960». Κοροϊδία και αηδία. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει ως βάση το σύνταγμα του 1960 όπως υπεγράφη στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, αλλά τη νέα μορφή που έλαβε μετά το ψήφισμα 186 του 1964. Και με αυτή τη μορφή ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ας το χωνέψει επιτέλους. . .

11. «Και ας χάνονται οι ζωές των νέων μας στο στρατό». Και, κλασσικά, προσπαθεί να δημιουργήσει το κλίμα απόρριψης της Εθνικής Φρουράς. Μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια που λαμβάνει χώρα κυρίως τη τελευταία δεκαετία. Εκμεταλλεύονται το παραμικρό ατόπημα του στρατού με σκοπό να τον διαλύσουν εντελώς. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως η Εθνική Φρουρά λειτουργεί υποδειγματικά. Είναι αλήθεια πως δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι. Αλλά μπορούμε να ισχυριστούμε πως για την κατάντια της δεν ευθύνεται κανένας άλλος από τους ίδιους αυτούς που σήμερα προσπαθούν να την διαλύσουν, υλοποιώντας έτσι το σχέδιο τους βήμα-βήμα. Και γιατί, ακόμα και σε μια ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού, να διαλυθεί η Ε.Φ; Μπορούμε να απαριθμήσουμε εκατοντάδες χώρες που διατηρούν αξιόμαχο στρατό παρόλο που δεν αντιμετωπίζουν εξωτερικές απειλές. Τι επιθυμεί δηλαδή η κυρία Αντωνιάδου και η παρέα της; Ναι, αναφερόμαστε σ’ αυτούς που έβγαλαν εκπτώσεις το 2008 για το ποιος θα διαλύσει καλύτερα και γρηγορότερα την Ε.Φ. Στους ίδιους που ώθησαν τους νέους στην απαξίωση των ενόπλων δυνάμεων και τη φυγοστρατία. Στόχος τους είναι να μείνει η Κύπρος εκτεθειμένη στο κίνδυνο μιας νέας απόβασης, εξαρτημένη από τις εγγυήτριες δυνάμεις που η ίδια παρέα θα αποδεχθεί σύντομα;

12. «Και ας συνεχίζει να πεθαίνει η πρώτη γενιά των προσφύγων μακριά από τα σπίτια τους». Ας μας πείσει τότε ότι με το Σχέδιο Ανάν η επόμενη γενιά προσφύγων θα πέθαιναν στα σπίτια τους. Πως ακριβώς θα γινόταν αυτό; Η διαφορά θα ήταν η εξής. Η πρώτη γενιά πεθαίνει μακριά από τα σπίτια της με την ελπίδα ότι η επόμενη γενιά, ή η μεθεπόμενη, θα επιστρέψει. Με το σχέδιο Ανάν θα επέστρεφε ένας μικρός αριθμός προσφύγων, αν φυσικά η Τουρκία τηρούσε τις δεσμεύσεις της. Οι υπόλοιποι πρόσφυγες θα συνέχιζαν να πεθαίνουν μακριά από τα σπίτια τους, έχοντας όμως θάψει την ελπίδα πως οι γιοι τους και τα αγγόνια τους θα επιστρέψουν στις πατρογωνικές τους εστίες. Ας πάψουν λοιπόν η Πραξούλλα και οι Πραξουλλικοί να παίζουν με τα αισθήματα των προσφύγων.

13. «Και ας συνεχίζει να φθίνει η κυπριακή οικονομία και να ξενιτεύονται τα παιδιά μας». Δεν αξίζει κανενός σχολιασμού. Αποτελεί απλά μια έμμεση απειλή χωρίς καμιά υπόσταση και καμιά επιστημονική θεωρία να την υποστηρίζει. Όπως αυτές τις απειλές του 2004, περί «νέας μικρασιατικής καταστροφής», «αναγνώρισης του ψευδοκράτους», «απομόνωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας», «οικονομικής κρίσης» κτλ.

14. «Αναφορικά με το ορόσημο του Δεκεμβρίου, απώτερός μας στόχος δεν μπορεί να είναι η τιμωρία της Τουρκίας και ούτε απλά το άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών για την Κύπρο, αλλά η επίτευξη συμφωνημένης λύσης για την επανένωση της Κύπρου, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ενθάρρυνση της Τουρκίας να συμβάλει στην έγκαιρη και επιτυχή κατάληξη του διαλόγου για την επανένωση της Κύπρου». Δηλαδή: Προκειμένου να πείσουμε την αδιάλλακτη κατοχική δύναμη να συμβάλει στην εδώ και τώρα επίλυση του Κυπριακού, να παραμερίσουμε τις προσπάθειες εξαναγκασμού της Τουρκίας για αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας; Πιστεύουμε πως ο αναγνώστης μπορεί να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα…

15. «Και γιατί επιλέγουμε να αγνοήσουμε τη δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ότι αν υπάρχει εποικοδομητική στάση και από τις δύο πλευρές, μπορεί να επιτευχθεί λύση μέχρι το τέλος του 2009; Μήπως δεν θέλουμε να υιοθετήσουμε εποικοδομητική στάση, ή μήπως απευχόμαστε την πιθανότητα συμφωνίας μέχρι τον Δεκέμβρη;» Δεν γνωρίζουμε κανένα που να αγνοεί τις δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού. Μάλλον φαντάσματα που κυνηγούν την κυρία Αντωνιάδου δεν τις επιτρέπουν να δει την πραγματική διάσταση της κατάστασης. Ξέρουμε όμως κάποιον που αγνοεί τη στάση του κυρίου Ερντογάν και της Άγκυρας που ουσιαστικά ακυρώνουν τις παραπάνω δηλώσεις. Ξέρουμε επίσης και πολλές συμφωνίες στις οποίες κατέληξε η Τουρκία και που ποτέ δεν τις υλοποίησε. Οι πράξει είναι που μετρούν, όχι τα λόγια…(παράδειγμα η πρόσφατη συμφωνία Τουρκίας-Αρμενίας και ο εξευτελισμός της τελευταίας πριν καν τελειώσει το μελάνι). Και αυτός που αγνοεί τις πράξεις είναι, δυστυχώς η ίδια η κυρία Αντωνιάδου. Εκτός αν βλέπει την Τουρκία είτε να τηρεί εποικοδομητική στάση, είτε να βιάζεται να λύσει το Κυπριακό.

Αυτά για σήμερα… Δεν θα αναλύσουμε και τα καλέσματα της κυρίας Αντωνιάδου ως πρόεδρου των Ενωμένων Δημοκρατών. Άλλωστε το πόσο επιτυχημένη είναι η πολιτική και οι θέσεις του κόμματος της φαίνεται από την ανταπόκριση του κόσμου και τα ποσοστά. Θεωρούμε πως τα παραπάνω είναι αρκετά για την αποδόμηση ενός παραπλανητικού άρθρου. Πλέον δεν μπορεί να πείσει κανένα χρησιμοποιώντας αυτή τη ξοφλημένη πολιτική…

Και είναι πλέον η σειρά μας να χαρακτηρίσουμε τους πραξουλλικούς:

Απορριπτικούς: Απορρίπτουν τη μόνη σοβαρή πρόταση για απεγκλωβισμό από το αδιέξοδο και λύση στη βάση αρχών. Απορρίπτουν την «Πρόταση του ορθού ΝΑΙ».

Περιθωριακούς: Φθίνουσα πορεία στην Κυπριακή πολιτική σκηνή. Ίσως σύντομα να οδηγήσει σε προσχώρηση των λιγοστών μελών των ΕΔΗ σε αδελφικό κόμμα.