Κώστας Κωνσταντίνου: Τόσο κόμπλεξ μαζεμένο σε μια στήλη...

ΣΑΒΟΥΡΟΣΥΛΛΕΚΤΕΣ: Επιτρέψτε μας να κάνουμε την αρχή με μια ‘αγαπημένη’ μας στήλη που συχνά-πυκνά παρουσιάζει ενδιαφέρουσες πολιτικές (;) απόψεις που φυσικά και δεν μας ενοχλούν, απλώς μας αηδιάζουν.

Την κορδέλα των εγκαινίων της ‘ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΑΒΟΥΡΑΣ’ κόβει η στήλη ‘κατά βαρβάρων’ της εφημερίδας ‘ΠΟΛΙΤΗΣ’ και ο συντάκτης της. Ο γνωστός, από άλλους ιστοχωρους, Κωστακόμπλεξ.

Παρακάτω παρουσιάζουμε τη σημερινή δημοσίευση της στήλης στην οποία μπορείτε να καταλάβετε το λόγο που, μάλλον, του έχουν αποδώσει το παραπάνω ψευδώνυμο.

Το άρθρο δεν συστήνεται σε άτομα με στομαχικές διαταραχές.

Στήλες - ΚΑΤΑ ΒΑΡΒΑΡΩΝ
Και σαδιστής ο Ντάουνερ!

"Και κλάμα οι απορριπτικοί! Μα είναι δυνατόν να χτυπιούνται τόσον καιρό για να διώξουν (και) τον Ντάουνερ, να έχουν επιστρατεύσει ένα σωρό ανοησίες αλλά και ψευτιές (από την εταιρεία «του» που δραστηριοποιείται ιμίσιη μου στην Τουρκία, μέχρι το δείπνο του Σαϊττά με το... κρασί Αυστραλίας «που είναι και ακριβό» και από εκεί, ώς το... έγκλημα καθοσιώσεως της περιγραφής για δική του χρήση των ισορροπιών στα κόμματα και στη Σύνοδο - τα οποία του υπέκλεψαν οι δικοί μας...), είναι δυνατόν λοιπόν να του έχουν ρίξει τόσους τόνους λάσπη και, τελικά, εκείνος ο αχαρακτήριστος να ανακοινώνει χαμογελώντας πως όχι μόνο δεν φεύγει, όχι μόνο έρχεται (σχεδόν) μόνιμα, όχι μόνο θα νοικιάσει και σπίτι αλλά θα φέρει και την κυρία Ντάουνερ να του κάνει παρέα; Μα είναι δυνατόν;

Είναι. Και δεν σας κρύβουμε πως την ώρα που σκεφτόμασταν το τι πρέπει να περνάει το νευρικό σύστημα όλης αυτής της «συνοπαρτζιάς» από την ώρα της δήλωσης Ντάουνερ προχθές, μας βγήκε ένα χαμόγελο σχεδόν τόσο μεγάλο όσο εκείνο που είχαμε τη βραδιά της... Μεταπολίτευσης, πέρσι το Φλεβάρη. Όχι εκείνο που είχαμε όταν «κλείδωσε» το αποτέλεσμα του αΆ γύρου, έτσι; Όχι εκείνο. Εκείνο ήταν αναγκαστικώς πιο συγκρατημένο, μην μας σταθεί η σαμπάνια! Σας έτυχε καμιά φορά με το αλκοόλ; Απαίσιο πράγμα. Όχι, όχι. Μιλάμε για το άλλο, το ώς τα αφτιά πράγμα, το χαμόγελο που σχηματίστηκε καθώς, λίγο αργότερα, έπεφταν τα πρώτα πλάνα από το Επιτελείο της Σιωπής. Θυμάστε το λατρεμένο εκείνο πλάνο που τους έδειχνε καθώς έμπαιναν μπουλούκι από την είσοδο της πολυκατοικίας του Επιτελείου Τάσσου σαν βρεγμένες γάτες και με ένα ύφος σαν να τους είχαν ρευτεί τζατζίκι (Τουρκοκύπριοι);

Θυμάστε που ξαφνικά χάθηκε εκείνη η ανατριχιαστικά αλαζονική σιγουριά τους, εκείνο το στα όρια του φασισμού υφάκι τους της Πέτρινης Πενταετίας που φώναζε ότι ο τόπος είχε γίνει τελεσίδικα ιδιοκτησία τους;

Ξεφύγαμε από το θέμα; Ε, τι να κάνουμε; Παρασυρθήκαμε! Είναι σαν να το ξαναζούμε, κάθε φορά που το σκεφτόμαστε. Σχεδόν ένα τέτοιο χαμόγελο φτιάξαμε λοιπόν. Μα, είναι δυνατόν ως απάντηση στα ουρλιαχτά τους για παραίτηση ή απομάκρυνσή του («καμένο χαρτί» βιάστηκαν να τον πουν κάποιοι, κάποιοι οι οποίοι δεν μας συνήθισαν σε κάτι τέτοια, κρίμα κιόλας), ο Ντάουνερ να τους απαντά πως μετακομίζει σχεδόν μόνιμα εδώ και πως θα φέρει και τη γυναίκα του; Α, καλό! Μεγάλη κουφάλα. Αυτός, όπως τον βλέπουμε, είναι άξιος να πηγαίνει κάθε απόγευμα στο... Gloria Jeans (hint! hint!) με την κυρία Ντάουνερ να πίνει καφέ. Και άμα τον ρωτήσουν, να τους πει «Μα πού αλλού να πάω; Είναι αυστραλέζικο chain» (!)

Και από πάνω, τους έριξε και κάτι «σπόντες» νά! Με το συμπάθιο, πάντοτε. Επικεντρωθείτε στη λύση, εγώ άμα τελειώσω θα πάω σπίτι μου (σε ελεύθερη μετάφραση, στα αποτέτοια μου κι αν το λύσετε κι αν δεν το λύσετε), δεν θα ζω εγώ εδώ (βλέπε, εσείς θα ζείτε «τζιαι φακκάτε πελλοκυπραίοι») και διάφορα τέτοια. Καταλάβατε γιατί λέμε πως το νευρικό σύστημα όλων αυτών των απορριπτικών και των διχοτομικών στην πολιτική και τα ΜΜΕ θα είναι κουρέλι αυτή την ώρα; Μιλάμε θα είναι σε χειρότερη κατάσταση και από εκείνο της Φωτεινής την ημέρα που παρέδωσε το Προεδρικό στην Έλση. Σόρι, σόρι... Λάθος! «Ελισάβετ» τη λέει τώρα ο Πρόεδρος ? η ηγεσία βλέπετε. Ελισάβετ, έτσι; Όχι Αλισαβού. Από το αλησμόνητο εκείνο, «Elisabeth, you are the queen of my heart» (sic). Το θυμάστε;

Βεβαίως, δεν είναι μόνο αυτοί. Δεν είναι μόνο οι απορριπτικοί για να είμαστε και δίκαιοι. Στο κάτω κάτω, από αυτούς αυτό περιμέναμε. Αυτοί είναι σε ψυχωτική κατάσταση για το θέμα της λύσης, η δε λάσπη, οι... περιρρέουσες και οι συνωμοσίες είναι το ψωμοτύρι τους. ΜΆ αυτά ζούνε. Χρόνια τώρα. Από αυτόν που δεν το περιμέναμε, εξαιρουμένου του μετατρεπόμενου σιγά σιγά και πάρα πολύ απογοητευτικά σε δεινό ισορροπιστή Νίκου Αναστασιάδη, είναι ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Και, ναι, είχε απόλυτο δίκιο ο συνάδελφος της εφημερίδας «Αλήθεια» Πάμπος Χαραλάμπους ο οποίος μας το υπέδειξε χθες σχολιάζοντας το «Κατά Βαρβάρων» της Τρίτης. Απόλυτο. Μόνο που τη Δευτέρα, όταν το γράφαμε, δεν είχαμε πλήρη εικόνα.

Η συμπεριφορά του Προέδρου ο οποίος μπορούσε αλλά και όφειλε να θέσει τέρμα στη λασπολογία και τις χυδαιότητες αλλά αντί να το πράξει τις κάλυψε ουσιαστικά (ανεξήγητα αλλά και στο όριο της... παρεξήγησης θα λέγαμε) ήταν τρα-γι-κή. Τι να συμβαίνει άραγε; Τόση είναι πια η προσωπική ανάγκη του να γίνεται αρεστός σε όλους από το ΑΚΕΛ μέχρι το ΕΥΡΩΚΟ;

Εάν αυτό είναι, εάν δηλαδή δεν υπάρχει και κάτι άλλο που (λέμε τώρα...) δεν ξέρει ο πολύς κόσμος και εάν ο Δημήτρης Χριστόφιας φιλοδοξεί να είναι υπερκομματικός... κομματάρχης και όχι Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τότε αυτή τη φορά θα πρέπει να παραδεχθούμε πως τα κατάφερε. Δοξάστηκε! Με την εξής παραδοξότητα μάλιστα: Από εκεί που ο απορριπτικός Τύπος τον περνούσε γενεές δεκατέσσερις, μετά τις «αποκαλύψεις» Ντάουνερ και τη στάση που τήρησε μόνο εικόνισμα δεν του έχει στήσει. Αίφνης. Το βασανιστικό ερώτημα είναι... γιατί;

Και αλήθεια, πέρα από τα όσα μπορεί να του δίνει εκείνου (και του δίνει μάλλον, δυστυχώς) από την άποψη της κάλυψης των όποιων αναγκών του (ας τις πούμε) εμείς τι έχουμε να κερδίσουμε; Τι κερδίζει ο τόπος από έναν Πρόεδρο ο οποίος μπροστά σε ένα τέτοιο (επαναλαμβανόμενο) κυνήγι μαγισσών ενάντια στους εδώ απεσταλμένους των Ηνωμένων Εθνών τηρεί αυτή τη ακατανόητα ποντιοπιλατική στάση; Νομίζει ότι θα κρατήσει πολύ η... ασυλία που του έδωσε η «συνοπαρτζιά»; Γιατί; Επειδή δεν την ξεμπρόστιασε; Αν το νομίζει τότε... νομίζει! Και εάν το νομίζει τότε και εμείς νομίζουμε κάτι μαζί του: Ότι τελικά, σιγά σιγά, μας προκύπτει πολύ πιο λίγος από ό,τι κάποτε είχαμε φοβηθεί. Μακάρι, ειλικρινά, να διαψευστούμε. Μακάρι. Αλλά..."

Κωδικός άρθρου: 901392
ΠΟΛΙΤΗΣ - 09/10/2009, Σελίδα: 13

ΣΑΒΟΥΡΟΣΥΛΛΕΚΤΕΣ:

1. Έχουν βγει τόσα πολλά στη φόρα για το ρόλο του Αλεξάντερ Ντάουνερ και για την δράση του στη Κύπρο. Τις μυστικές του συναντήσεις, τα φαγοπότια με δημοσιογράφους – που όλως τυχαίως ήταν φανατικοί υπέρμαχοι του Σχεδίου Ανάν -, τα συγκρουόμενα συμφέροντα του και τις φιλοτουρκικές τους τοποθετήσεις. Σε μια υγιή κοινωνία κάθε νουνεχής Κύπριος πατριώτης (με όλες τις έννοιες που η λέξη έχει) θα έπρεπε να απαιτεί την απομάκρυνση του και την άμεση αντικατάσταση του. Ακόμα και τα παραπάνω να μην επηρεάζουν το ρόλο του στο Κυπριακό, υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις που δεν το αποκλείουν. Και επειδή ο λαός μας έμαθε να λέει «φύλαγε τα ρούχα σου, για να χεις τα μισά», σύσσωμος ο Κυπριακός λαός θα έπρεπε να απαιτήσει να τον στείλουμε στο σπίτι του.

2. Αντί αυτού, ο συντάκτης της στήλης πανηγυρίζει για τη δήλωση του Ντάουνερ πως θα γίνει, σχεδόν, μόνιμος κάτοικος Κύπρου. Δηλαδή, δεν ενδιαφέρεται για το πώς η παρουσία του εν λόγω διπλωμάτη μπορεί να πλήττει τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά για το πώς θα νιώσουν απέχθεια όσοι ανήκουν στη «συνοπαρτζιά των απορριπτικών», όπως τους αποκαλεί.

3. Επιμένει ο εν λόγω συντάκτης να τρέφει εμπάθεια, και να το δηλώνει εμφαντικά, προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο και τους υποστηρικτές τους. Μας λέει πόσο όμορφα ένιωσε όταν ο κύριος Παπαδόπουλος έχασε τις εκλογές του 2008… «έκανε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά όπως εξομολογείται»… Ανθρώπους που χάρηκαν με τη νίκη ενός υποψηφίου έχουμε ξαναδεί και είναι πολύ λογικό. Ανθρώπους που πανηγύρισαν την επικράτηση αυτού που θεωρούν ως τον καλύτερο έχουμε ξαναδεί. Ανθρώπους που έχουν ως στόχο της ζωής τους να δουν κάποιον να χάνει, ανεξαρτήτως νικητή, δεν έχουμε ξαναδεί. Φυσικά τα αισθήματα απέχθειας προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο φρόντισε να τα εξωτερικεύει καθημερινά από τη στήλη του τότε. Και πραγματικά ποτέ δεν έχουμε ξαναδεί τόσο μίσος μαζεμένο σε μία στήλη…

4. Και διερωτόμαστε: Αφού δημιούργησε, τότε, τόσο σαματά για το φάγωμα του Τάσσου, τι απαιτεί τώρα από Χριστόφια και Αναστασιάδη. Γιατί έχει παράπονο από τους χειρισμούς του προέδρου Χριστόφια στο θέμα Ντάουνερ; Δηλαδή τι απαιτεί, να καλύψει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ένα άνθρωπο που ίσως να είναι εχθρός της πατρίδας και του λαού μας.

5. Φαίνεται πως το κόμπλεξ του Κωστα-κόμπλεξ δεν θα τον αφήσει να χαρεί ποτέ… Ίσως νιώσει καλύτερα μετά την λύση του Κυπριακού και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της εκ περιτροπής διετούς προεδρείας Ντεκτάς – Έρογλου – Ταλάτ...