Γιώργος Αρμαγός: Μαθήματα πατριωτισμού

Σαβουροσυλλέκτες: Μαθήματα πατριωτισμού από τον Ελλαδίτη προπονητή μπόξ Γιώργο Αρμαγό, που με την άρνηση του να συμμετάσχει σε τουρνουά όπου έποικος θα χρησιμοποιούσε την "σημαία" του ψευδοκράτους έδειξε το δρόμο για τη σωστή προσέγγιση του προβλήματος τόσο από την κοινωνία αλλά και την πολιτεία.

Και σκεφτείτε ότι ο άνθρωπος αυτός δεν βλέπει κάθε μέρα τη "σημαία" της ντροπής από το παράθυρο του. Δεν έχει ζήσει ως βίωμα του το πανί της παρανομίας να κυμματίζει σε τουρκικό κατοχικό φυλάκιο στο κέντρο της Λευκωσίας. Ούτε να ξεπροβάλλει στον αυτοκινητόδρομο θυμίζοντας, για λίγο, στους ανέμελλους οδηγούς ότι η Κύπρος είναι ημικατεχόμενη.

Την ίδια ώρα, ΟΗΕ και κυβέρνηση ανέχονται να προσέρχεται στις συνομιλίες ο εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων (δεν βάζουμε και το χέρι μας στη φωτιά) έχοντας στο αυτοκίνητο του το ερυθρόλευκο αυτό πανί και τις πινακίδες "ΤΔΒΚ"...

Την ίδια ώρα την 'σημαία' την ανέκτηκαν Χριστόφιας και Αναστασιάδης σε χωριστές συναντήσεις που είχαν με τον Ταλάτ και δεν δίστασαν να ποζάρουν μάλιστα μπροστά της...

Την ίδια ώρα την άνοιξαν και την ανέμιζαν κάποιοι ορκισμένοι ανθέλληνες, τουρκόφιλοι και προδότες πάνω στην κερκίδα της Ομόνοιας Λευκωσίας.

Μακάρι να υπήρχαν μόνο Αρμαγοί!!!

Sigmalive.com
05/11/2009
Του Γιάννη Παπαϊωάννου

Απειλητικά μηνύματα και τηλεφωνήματα δέχεται ο Eλλαδίτης προπονητής του Κick Boxing Γιώργος Αρμάγος. Όπως δήλωσε στο Ράδιο Πρώτο αιτία είναι η άρνηση του να πάει στην Αυστραλία μαζί με αθλητή του για να λάβει μέρος σε αγώνα με αντίπαλο Τούρκο έποικο που διαμένει στα κατεχόμενα . Όπως υποστήριξε πήρε αυτή την απόφαση γιατί ο Τούρκος αθλητής θα αγωνιζόταν με την σημαία του ψευδοκράτους. Aυτή η απόφαση του τον τιμά ιδιαίτερα , όμως χρειάζεται την στήριξη για τον «πόλεμο» που δέχεται για αυτή την απόφαση του. Χαρακτηριστικά ανέφερε:

« Θα αγωνιζόμασταν με ένα Τούρκο στο τουρνουά , όμως διαπιστώσαμε ότι δεν ήταν από την Τουρκία αλλά έποικος από τα κατεχόμενα. Στον αγώνα ήθελε να αγωνιστεί με την σημαία του ψευδοκράτους. Αυτό όμως δεν το έκανα αποδεκτό διότι θα ήταν ντροπή και προδοσία για την Ελλάδα και την Κύπρο αφού θα ήταν σαν και τους αναγνωρίζαμε και δεν ήθελα να τους δώσουμε την ευκαιρία. Υπάρχουν όμως αντιδράσεις από την Αυστραλία που θα γίνει το τουρνουά διότι άλλοι Έλληνες αθλητές αγωνίστηκαν στο παρελθόν με Τούρκους με την σημαία του ψευδοκράτους. Εγώ για να έχω καθαρή την συνείδηση μου δεν το αποδέχθηκα. Για αυτή την άρνηση μου δέχομαι απειλητικά μηνύματα από Ελληνο Αυστραλούς για να μην πάω στην Αυστραλία διότι τους χάλασα το Τουρνουά. Αυτό με έφερε σε δύσκολη θέση , όμως δεν αλλάζω την απόφαση μου. Σίγουρα θα ήθελα να έχω την στήριξη από κάποιους από την Ελλάδα ή την Κύπρο διότι συνεχίζουν οι απειλές προς το άτομο μου. Αν ο Τούρκος αγωνιζόταν με την Τούρκικη σημαία δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Όμως δεν πρόκειται να αγωνιστούμε με την σημαία του ψευδοκράτους»

ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΡΟΓΙΑΝ : Κι εσύ τέκνον βρούτε ;

Σαβουροσυλλέκτες: Αναδημοσιεύουμε σήμερα ένα άρθρο από το ιστολόγιο Christofias-watch που αφορά τον πρόεδρο του ΔΗ.ΚΟ και πρόεδρο της Βουλής Μάριο Κάρογιαν.

Όπως θα δείτε στο άρθρο αποκαλύπτεται για πρώτη φορά έγγραφο που αφορά τη συνάντηση Κάρογιαν - Ντάουνερ στις 16/1/2009 και τις δεσμεύσεις που ο Κύπριος πολιτικός έδωσε στον Αυστραλό διπλωμάτη σχετικά με τη λύση του Κυπριακού και τη χειραγώγηση των "απορριπτικών" του ΔΗ.ΚΟ.

Διατηρούμε κάθε επιφύλαξη για την αυθεντικότητα των στοιχείων, αν και όπως θα διαβάσετε παρακάτω οι αρθρογράφοι έχουν επικοινωνήσει μαζί με τον κ. Κάρογιαν ο οποίος δεν φένεται να απέρριψε τα όσα του καταλογίζονται, χωρίς βέβαια να τα επιβεβαιώνει.

Τα σχόλια περιττεύουν

Σήμερα, η Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο, προβαίνει στη μεγαλύτερη αποκάλυψη από τον καιρό της ύπαρξής της.

Αποκαλύπτουμε ένα απόρρητο έγγραφο από τα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών που πρόσφατα διέρρευσαν. Ένα έγγραφο που, δυστυχώς, κανένας δεν τόλμησε να βγάλει στην επιφάνεια.

Ένα έγγραφο που εμπλέκει τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ και Πρόεδρο της Βουλής Μάριο Κάρογιαν, σε μία πολύ ύποπτη συνομιλία με τον Alexander Downer.

Η Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο, το δηλώνει: ο Μ. Κάρογιαν είναι για εμάς, η ντροπή της κυπριακής πολιτικής.

Η αχαριστία, η θρασύτητα, ο επιδεικτικός νεοπλουτισμός του, η ευτελής πολιτική συναλλαγή του με το καθεστώς Χριστόφια έναντι προσωπικών ανταλλαγμάτων είναι μνημειώδεις.

Όμως, ακόμη και όταν περιέπεσε στην αντίληψή μας το έγγραφο που θα δημοσιεύσουμε, δε θέλαμε να πιστέψουμε ότι μπορεί να έγινε μία τέτοια συνομιλία. Δε θέλαμε να πιστέψουμε ότι ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, ενός από τα κόμματα που διαχρονικά τήρησαν μία αρκετά σωστή εθνική γραμμή, του κόμματος που είχε για Πρόεδρο τον Τάσσο Παπαδόπουλο, θα μπορούσε να δηλώσει τα όσα το εν λόγω έγγραφο του αποδίδει.

Ακόμη και σήμερα δε θέλουμε να το πιστέψουμε. Ακόμη κι αν ο Μάριος Κάρογιαν ουσιαστικά αρνείται να προβεί σε οποιαδήποτε δήλωση επί της ουσίας του εγγράφου.

Ναι, επικοινωνήσαμε μαζί με τον κ. Κάρογιαν, θέσαμε υπόψη του το εν λόγω έγγραφο για να του δώσουμε την ευκαιρία να απαντήσει, αλλά αυτός μας δήλωσε: " Οι θέσεις και οι απόψεις μου, για τα έγγραφα της ομάδας Downer και για τον κύριο Downer είναι πολύ καλά γνωστές".

Το έγγραφο Downer, σημείωμα το οποίο περιγράφει συνάντηση Κάρογιαν και Alexander Downer και το οποίο φέρει τη διαβάθμιση "ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ" φαίνεται να συντάχθηκε από το Steven Bourke, ο οποίος συνέταξε και το έγγραφο που αφορούσε τη συνάντηση Downer-Αναστασιάδη, το οποίο επίσης βγήκε στη δημοσιότητα και δε διαψεύστηκε.

Η συνάντηση έγινε στις 16/1/2009, πριν από το συνέδριο του ΔΗΚΟ και σύμφωνα με το έγγραφο λέχθηκαν πολλά ενδιαφέροντα. Συγκεκριμένα:

Αφού ο Κάρογιαν περιέγραψε το επερχόμενο τότε συνέδριο του κόμματός του, λέχθηκαν, σύμφωνα πάντα με το έγγραφο, τα ακόλουθα:

1) "Mr. Karoyian also noted that his position can be challenged, but expressed confidence that he would retain the Presidency of DIKO while supporting President Christofias. Familiar with the argument that the DIKO party base is opposed to a settlement of the Cyprus Problem, Mr. Karoyian insisted that the base would follow the leadership and he would face the challenge from rejectionists who have been fielded as candidates."

Σε μετάφραση:

"Ο κ. Κάρογιαν επίσης σημείωσε ότι η θέση του (ως Προέδρου του ΔΗΚΟ) μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά εξέφρασε αισιοδοξία ότι θα διατηρούσε την Προεδρία του ΔΗΚΟ, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα τον Πρόεδρο Χριστόφια. Γνωρίζοντας το επιχείρημα ότι η βάση του ΔΗΚΟ αντιτίθεται σε συμβιβασμό στο Κυπριακό Πρόβλημα, ο κ. Κάρογιαν επέμεινε ότι η βάση θα ακολουθήσει την ηγεσία και ότι θα αντιμετώπιζε την πρόκληση από απορριπτικούς που θα κατέβαιναν ως υποψήφιοι."

Διαβάσαμε καλά;

Ο Κάρογιαν αποκαλεί απορριπτικούς τους υποψήφιους στο συνέδριο συναγωνιστές του του ΔΗΚΟ;

Επίσης: Τι σημαίνει ότι ο κόσμος του ΔΗΚΟ θα ακολουθήσει την ηγεσία για συμβιβασμό στο Κυπριακό πρόβλημα;

Με δεδομένη τη μορφή των συνομιλιών και το πλαίσιό τους, το οποίο είχε διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό μέχρι τον Ιανουάριο του 09 και το οποίο ήταν ηλίου φαεινότερο ότι δεν ήταν σχέδιο λειτουργικό και βιώσιμο όπως ο δηκοϊκός κόσμος το θέλει, τι εννοούσε ο Κάρογιαν ότι ο κόσμος "θα ακολουθήσει την ηγεσία για συμβιβασμό";

Είναι ο κόσμος του ΔΗΚΟ τα προβατάκια του Κάρογιαν;

Όταν λες περίπου ότι "εμείς του ΔΗΚΟ θα δεχτούμε ό,τι φέρετε," ενισχύεις τη διαπραγματευτική θέση των Ελληνοκυπρίων ή την υπονομεύεις;

Είναι αυτή πολιτική θέση του ΔΗΚΟ ή των ΕΔΗ (και βάλε!);;;

2) " Mr. Downer then ventured that he perceived two overriding constraints on the negotiation over effected property, namely

-->That the negotiation would be constrained by international law and EU norms

-->That the negotiation would be constrained by the global lack of credit and
international donor largesse following upon the international financial crisis and the current global recession."

Σε μετάφραση:

" Ο κ. Downer μετά τόλμησε να διατυπώσει τη γνώμη ότι αντιλαμβανόταν δύο σημαντικούς περιορισμούς/εμπόδια στη διαπραγμάτευση για τις επηρεαζόμενες περιουσίες και ειδικότερα:

--> ότι η διαπραγμάτευση θα περιοριζόταν/δυσχεραινόταν από το διεθνές δίκαιο και τις νόρμες της Ε.Ε.

--> ότι η διαπραγμάτευση θα περιοριζόταν/δυσχεραινόταν από τη διεθνή έλλειψη πιστώσεων και μεγάλων διεθνών δωρητών μετά τη διεθνή οικονομική κρίση και την τρέχουσα διεθνή ύφεση"

Αφού στη συνέχεια έγινε αναφορά σε δημοψήφισμα και κυπριακή ιδιοκτησία της διαδικασίας, αναφέρει το έγγραφο το εξής:

" Ο κ. Κάρογιαν συμφώνησε και στα δύο σημεία προσοχής, ιδιοκτησία και δημοψηφίσματα και δήλωσε ότι οι Κύπριοι είναι επί του παρόντος υπερβολικά ευαίσθητοι, αλλά ήταν η εντύπωσή του ότι ο κ. Downer έκανε καλή δουλειά!"

Καλή δουλειά έκανε ο Downer; O οποίος θεωρεί δυσχέρεια και περιορισμό στις προσπάθειες για λύση στο περιουσιακό, το διεθνές δίκαιο και τις ευρωπαϊκές αρχές και όχι ΠΑΡΑΜΕΤΡΟ ως ένας αξιωματούχος των Η.Ε. κανονικά θα όφειλε;

Καλή δουλειά για τον Κάρογιαν έκανε ο Downer; O οποίος μόλις του δήλωσε ότι θα περιοριζόταν και θα δυσχεραινόταν η λύση από το διεθνές δίκαιο και τις ευρωπαϊκές αρχές;

Καλή δουλειά ο Downer!!!!!!



Αυτά φέρεται να είπε ο Μάριος Κάρογιαν: απορριπτικοί οι συναγωνιστές του, ο κόσμος του ΔΗΚΟ θα ακολουθούσε σαν τα προβατάκια την ηγεσία (εννοούσε προφανώς τον ίδιο σε ένα "ΝΑΙ") και ο Downer έκανε καλή δουλειά!!!!!

Αυτό το έγγραφο, το οποίο εγείρει χίλια δύο ερωτηματικά και το οποίο αποδίδει φοβερά και τρομερά πράγματα στον ίδιο, ο κ. Κάρογιαν δεν το διέψευσε. Δεν έδωσε κάποιες διευκρινίσεις ώστε να μην υπάρχουν σκιές. Τοποθετήθηκε με ένα τρόπο γενικό και αόριστο ως εξής: "Οι θέσεις και οι απόψεις μου είναι καλά γνωστές."(εννοεί προφανώς κάποιες πρόσφατες δηλώσεις του εναντίον του Ντάουνερ)

Εμείς, ως οφείλαμε, από καθήκον προς την πατρίδα μας, θέσαμε τα ζητήματα.

ΕΣΥ ΟΜΩΣ, ΜΑΡΙΕ ΚΑΡΟΓΙΑΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ! (όχι σε μας, αλλά στην κοινωνία ολόκληρη, στον κόσμο, στα πειθαρχικά και άλλα όργανα του κόμματος σου).

Και εδώ θα θέσουμε ένα ερώτημα, με όλη την εκτίμησή μας προς το Γ. Κολοκασίδη, Ν. Παπαδόπουλο, Κ. Κενεβέζο, Α.Αγγελίδη και άλλους που στοιχειωδώς περισώζουν την αξιοπρέπεια του ΔΗΚΟ αυτή την περίοδο (μάλλον αυτοί είναι που ταμπελώνονται σαν "rejectionists"):

--> Έχετε πειθαρχικά όργανα στο κόμμα για να επιληφθούν αυτής της περίπτωσης και να ζητήσουν διευκρινίσεις;

--> Θεωρείτε ότι ο Μ. Κάρογιαν, αν έκανε αυτές τις δηλώσεις, τις οποίες δε διαψεύδει, μπορεί να συνεχίσει να είναι Πρόεδρος του ΔΗΚΟ;

--> Μπορεί ο Κάρογιαν, εάν όντως ευσταθούν τα όσα του αποδίδονται, να υπονομεύει τη διαπραγματευτική θέση της πλευράς μας, να αποκαλεί "απορριπτικούς" τους συναγωνιστές του και να αντιμετωπίζει σαν τσουρούθκια τον κόσμο του ΔΗΚΟ που θα ακολουθήσουν την ηγεσία, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ;

--> Μήπως πριν από το ερώτημα "Αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την κυβέρνηση" πρέπει να τεθεί το ερώτημα "Αποχώρηση του Κάρογιαν από το ΔΗΚΟ" (εμάς πάντως ποσώς μας ενδιαφέρει τι θα κάνει μετά κι αν έχει ή όχι κάπου να πάει!);

--> Μήπως η υπερβολική σας ανοχή προς τον Κάρογιαν έχει καταντήσει τραγική;

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΤΕ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΑΣ;

Πραξούλα Αντωνιάδου Κυριάκου: Απο τείχος σε τείχος ...

Σαβουροσυλλέκτες: Φιλοξενούμε σήμερα στο ιστολόγιο μας την πρωτεργάτη της επαναπροσέγγισης. Την πρωτοστάτη του αγώνα για άνευ όρων «λύση» και «επανένωση» εδώ και τώρα. Τη σημαιοφόρο της πραγματικής περιρρέουσας, αυτής που στόχο έχει να μας μεταλαμπαδεύσει το αίσθημα της ευθύνης για τη κατάσταση στη Κύπρο, απενοχοποιώντας την Τουρκική εισβολή, κατοχή, αδιαλλαξία. Τη σύγχρονη προφήτη που μας προειδοποιεί για τα αποτελέσματα του «απορριπτισμού» μας με τις έμμεσες απειλές των αποτελεσμάτων της μη «λύσης».

Ενιαίο κράτος στη μισή Κύπρο
Ο στόχος της νέας περιρρέουσας
Πραξούλα Αντωνιάδου Κυριακού,
Πρόεδρος των Ενωμένων Δημοκρατών

Οι Γερμανοί γιορτάζουν αυτές τις μέρες την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την ημέρα ενοποίησης της χώρας τους. Πριν είκοσι χρόνια οι Γερμανοί έριξαν κάτω τα τείχη του διαχωρισμού της ψυχροπολεμικής Ευρώπης και άνοιξαν το δρόμο προς το μέλλον για τις νέες γενιές της χώρας τους και ολόκληρης της Ευρώπης.

Ήμουν πρόσφατα στο Βερολίνο. Και με εντυπωσίασε μια φωτογραφία από τις μέρες εκείνες, που έδειχνε τους Γερμανούς και από τις δύο πλευρές του τείχους να κρατούν σφυριά και να κτυπούν με ενθουσιασμό το τείχος να πέσει. Ό,τι ανάλογο μπορώ δυστυχώς να φανταστώ στην Κύπρο της συνεχούς περιρρέουσας είναι πολλούς από εμάς να κρατούν μυστρί, τσιμέντο και τούβλα και να τσιμεντώνουν αντί να κατεδαφίζουν το τείχος του αυτοεγκλωβισμού.

Φαίνεται ότι ίσως να διαφαίνεται πράγματι στον ορίζοντα η πιθανότητα ευόδωσης των προσδοκιών των απλών ανθρώπων αυτού του τόπου για επιστροφή, μόνιμη ειρήνη, οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Και κάποιοι έχουν αρχίσει να ανησυχούν.
Όχι βέβαια για το σωστό περιεχόμενο της λύσης, αλλά για την πιθανότητα να επιτύχουμε τελικά τη λύση καθεαυτή. Ειρηνικά, χωρίς άλλο πόλεμο και χωρίς άλλους αδικοχαμένους ήρωες.

Η νέα περιρρέουσα που φαίνεται να ήταν από καιρό προσχεδιασμένη -και καλά χρηματοδοτημένη- ακολουθεί το ίδιο δοκιμασμένο μοντέλο. Χτυπούν τόσο τους συνομιλητές όσο και τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών πριν προλάβουν οι ηγέτες να καταλήξουν σε συμφωνία, εκφοβίζοντάς τους και προσπαθώντας να αμαυρώσουν την εικόνα που η κοινή γνώμη έχει για αυτούς.

Με αυτό τον τρόπο είτε θα αναγκάσουν τους συνομιλητές και τους εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών να παραιτηθούν από τις προσπάθειες για λύση και επανένωση, είτε, στην περίπτωση που δεν πτοηθούν και καταλήξουν οι ηγέτες σε συμφωνία για την επανένωση της Κύπρου, να έχει ήδη πεισθεί ο Ελληνικός Κυπριακός Λαός από τους εθνοπατέρες ότι η συμφωνία είναι προδοτική.

"Ο κεντρικός στόχος της προτεινόμενης νέας στρατηγικής", μας λένε οι προτείνοντες του 'Ορθού ΝΑΙ', "είναι η εγκαθίδρυση ενός καθαρά Ελληνοκυπριακού κράτους"!!

Εκείνο που δεν έχει επιτραπεί στην κοινή γνώμη να αντιληφθεί είναι ότι χωρίς συμφωνία οδηγούμαστε αυτομάτως στη διχοτόμηση, που δεν σημαίνει "τζείνοι ποτζεί τζι εμείς ποδά", αλλά επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στις ελεύθερες περιοχές, όπου θα συγκυβερνούν και θα συμβιώνουν με τους Ελληνοκύπριους στη βάση του συνεταιρισμού του συντάγματος του 1960 -με το οποίο ενταχθήκαμε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση- και ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός εποίκων και στρατευμάτων να στοιβάζονται δίπλα μας, με κίνδυνο να βρεθεί αντιμέτωπη η νέα γενιά του τόπου, αν όχι με μια νέα πολεμική σύρραξη, σίγουρα με μια κοινωνική έκρηξη των εποίκων που θα κατακλύσουν σε μια δεδομένη στιγμή και τις ελεύθερες περιοχές όταν οι κατεχόμενες περιοχές δεν θα μπορούν πια να τους συντηρήσουν. Και όλα αυτά χωρίς να πάρουμε ούτε ένα κομμάτι γης πίσω. Ενιαίο κράτος στη μισή Κύπρο, δηλαδή.

Αυτός είναι ο στόχος της συνεχούς περιρρέουσας, γιατί έτσι θα προστατευτούν τα συμφέροντα ενός κατεστημένου που έχει δημιουργηθεί τουλάχιστον από τον καιρό της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και το οποίο κινδυνεύει να αναστατωθεί με μια ομοσπονδιακή λύση, όπου τα συμφέροντα και τα αξιώματα δεν θα μπορούν να είναι αποκλειστικά. Και ας χάνονται οι ζωές των νέων μας στο στρατό, και ας συνεχίζει να πεθαίνει η πρώτη γενιά των προσφύγων μακριά από τα σπίτια τους, και ας συνεχίζει να φθίνει η κυπριακή οικονομία και να ξενιτεύονται τα παιδιά μας. Φτάνει να εξασφαλίζονται τα "ανθρώπινα" δικαιώματα των προυχόντων.

Αναφορικά με το ορόσημο του Δεκεμβρίου, απώτερός μας στόχος δεν μπορεί να είναι η τιμωρία της Τουρκίας και ούτε απλά το άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών για την Κύπρο, αλλά η επίτευξη συμφωνημένης λύσης για την επανένωση της Κύπρου, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ενθάρρυνση της Τουρκίας να συμβάλει στην έγκαιρη και επιτυχή κατάληξη του διαλόγου για την επανένωση της Κύπρου στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου λύσης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και πολιτικής ισότητας, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Και προς αυτή την κατεύθυνση έχουμε άμεσα την ανάγκη της διεθνούς κοινότητας, την οποία έχουμε ανακηρύξει σε μειοδότη του Ελληνισμού. Δεν απέχουμε δε και πολύ από την ανακήρυξη και των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων σε ανθελληνικές!

Και γιατί επιλέγουμε να αγνοήσουμε τη δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ότι αν υπάρχει εποικοδομητική στάση και από τις δύο πλευρές, μπορεί να επιτευχθεί λύση μέχρι το τέλος του 2009; Μήπως δεν θέλουμε να υιοθετήσουμε εποικοδομητική στάση, ή μήπως απευχόμαστε την πιθανότητα συμφωνίας μέχρι τον Δεκέμβρη;

Και γιατί δεν εξηγεί κάποιος στον κόσμο ότι η αναφορά του Τούρκου πρωθυπουργού σε έποικους που έγιναν πολίτες του καθεστώτος -αν έτσι είπε πράγματι- είναι ευνοϊκή γιατί αυτοπεριορίζεται σε ένα μικρό μέρος μόνο τού πολύ μεγάλου αριθμού των εποίκων και μπορεί να συγκλίνει έτσι με την πρόταση τόσο του τέως όσο και του νυν Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας για παραμονή μόνο πενήντα χιλιάδων εποίκων;

Είναι η ώρα για όλους τους υπεύθυνους πολιτικούς ηγέτες αυτής της χώρας να αρθούν αληθινά στο ύψος των περιστάσεων. Είναι αλήθεια ότι κανενός ηγέτη οι ώμοι δεν είναι τόσο δυνατοί για να σηκώσουν την ευθύνη μιας σωστής συμφωνίας για την επανένωση της Κύπρου. Είναι για αυτό που οι υπεύθυνοι πολιτικοί ηγέτες της Κύπρου οφείλουν να αναλάβουν από κοινού την ευθύνη της μετάβασης της χώρας μας από το παρελθόν στο μέλλον. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί ηγέτες αυτής της χώρας έχουν ιστορική ευθύνη προς την Κύπρο και το λαό της, αφενός να προσφερθούν να συν-στηρίξουν την ιστορική διάβαση στο μέλλον και αφετέρου να αξιοποιήσουν τη στήριξη από εκεί που τους προσφέρεται.

Οι ακροβατισμοί μεταξύ μιας φαινομενικά υπεύθυνης πολιτικά στάσης και μιας πολιτικής διακομματικής ή εσωτερικής κομματικής διαχείρισης σίγουρα δεν ωφελούν το συμφέρον της πατρίδας ούτε στο τέλος θα καταξιώσουν τα κόμματα και τους ηγέτες που ακροβατούν.
Οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων, με τη στήριξη της διεθνούς κοινότητας και των πατριωτικών δυνάμεων σε ολόκληρη την Κύπρο, έχουν την ευκαιρία να γράψουν χρυσές σελίδες στην παγκόσμια ιστορία, λύοντας ένα μακροχρόνιο διεθνές πρόβλημα. Διαφορετικά η ιστορία θα γράψει γι' αυτούς ότι ήσαν οι ηγέτες που είχαν την ευκαιρία, αλλά δεν αξιώθηκαν να την κάνουν πράξη.

Οι Ενωμένοι Δημοκράτες θα συνεχίσουν να στηρίζουν και να ενθαρρύνουν τις προσπάθειες των ηγετών των δύο κοινοτήτων να καταλήξουν έγκαιρα σε μια συμφωνημένη λύση που να επανενώνει την Κύπρο στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου λύσης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

Η σύνοψη των θέσεων του Εθνικού Συμβουλίου που ανακοινώθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου δεν δεσμεύει ούτε εκφράζει, ως έχει, τους Ενωμένους Δημοκράτες, ιδιαίτερα αφού αυτή έγινε χωρίς τη συμμετοχή του κόμματός μας.

Οι Ενωμένοι Δημοκράτες είχαν στηρίξει την υποψηφιότητα του Προέδρου Χριστόφια στη βάση των θέσεών του για την επανένωση της Κύπρου όπως αυτές περιγράφονται στο πρόγραμμα διακυβέρνησής του και μόνο αυτές, καθώς και οι αναλυτικότερες θέσεις του κόμματός μας, μας δεσμεύουν.

Μας απογοητεύει δε ιδιαίτερα που η Πολιτεία δεν ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει τη συμμετοχή των Ενωμένων Δημοκρατών στην τρίτη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στην Ευρώπη, αυτήν των Φιλελευθέρων (Ευρωπαϊκό Φιλελεύθερο, Δημοκρατικό και Μεταρρυθμιστικό (ELDR) κόμμα) όπου η ενημέρωση εκ μέρους ενός μέλους που χαίρει της εκτίμησης και των δύο κοινοτήτων έχει μεγάλη βαρύτητα.

Είναι καιρός όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να απεγκλωβιστούν από το καταστροφικό παρελθόν και να κοιτάξουν μπροστά στο κοινό συμφέρον που εξυπηρετεί η ειρηνική συνύπαρξη και η οικονομική συνεργασία μεταξύ της Ενωμένης Κύπρου και των γειτονικών της χωρών, περιλαμβανομένης και της Τουρκίας. Αυτή είναι η πολιτική της λογικής, σε αντιπαράθεση με καταστροφικές πολιτικές που βασίζονται στην καλλιέργεια του φόβου, του μίσους και του εθνικισμού. Αυτή είναι η πολιτική που προσφέρει μέλλον και προοπτική στις νέες γενιές των Κυπρίων.

Κωδικός άρθρου: 899558
ΠΟΛΙΤΗΣ - 01/10/2009, Σελίδα: 49

Σαβουροσυλλέκτες:

1. Οι Γερμανοί γιορτάζουν, και πολύ καλά κάνουν, την επανένωση της πατρίδας τους. «Πριν είκοσι χρόνια οι Γερμανοί έριξαν κάτω τα τείχη του διαχωρισμού της ψυχροπολεμικής Ευρώπης και άνοιξαν το δρόμο προς το μέλλον για τις νέες γενιές της χώρας τους και ολόκληρης της Ευρώπης». Φυσικά το δρόμο προς το μέλλον της Ευρώπης άνοιξαν όλοι όσοι αντιστάθηκαν στο φασισμό και το ναζισμό, ανάμεσα τους και πολλοί Κύπριοι, δίνοντας τη ζωή τους… Παρ’ όλα αυτά οι Γερμανοί έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν καθώς επανένωσαν τη πατρίδα τους ρίχνοντας το τείχος του διαχωρισμού που όντως αποτέλεσε το γνωστότερο σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου.

2. Η αγαπημένη μας πολιτικός προέβη σε μια απαράδεκτη σύγκριση. Σύγκρινε το τείχος του Βερολίνου με το οδόφραγμα που χωρίζει την ελεύθερη Κύπρο από την κατεχόμενη. Δεν είναι το ίδιο όμως. Το οδόφραγμα στην Κύπρο είναι αποτέλεσμα της στρατιωτικής απόβασης της Τουρκίας – εισβολής – και της συνεχιζόμενης κατοχής, παραβίασης βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα προσπαθήσουμε όμως, για χάρη της συζήτησης, να το δούμε με όλες τις ομοιότητες που μπορεί να έχει.

3. Στην Κύπρο το μόνο που μπορεί να φανταστεί είναι «το τσιμέντωμα του τείχους του αυτεγκλωβισμού». Το πρόβλημα είναι ότι η κυρία Αντωνιάδου αντιλαμβάνεται αλλιώς το ‘γκρέμισμα’ και το ‘τσιμέντωμα’ του τείχους από τις πραγματικές έννοιες που οι λέξεις, θα έπρεπε, να έχουν. Και φυσικά δυσκολεύεται να καταλάβει ποιος είναι ο πραγματικός ‘αυτεγκλωβισμός’.

4. ‘Γκρέμισμα του τείχους’, αντίστοιχο με αυτό που συνέβη το 1989 στη Γερμανία, δεν είναι για την Κύπρο τίποτε άλλο από τον τερματισμό της κατοχής. Για να επιτευχθεί όμως χρειάζονται και αντίστοιχα λαϊκά κινήματα και από τις δύο κοινότητές. Κινήματα που θα βρεθούν στις δύο πλευρές του οδοφράγματος και θα διαδηλώσουν κατά της κατοχικής δύναμης, κατά της Τουρκίας. Αυτό έκαναν και οι Γερμανοί…

5. ‘Τσιμέντωμα του τείχους’ είναι ακριβώς αυτό που πρεσβεύει η κυρία Αντωνιάδου και οι ομοϊδεάτες της. Τσιμέντωμα, στο Κυπριακό, είναι η μετατροπή ενός παράνομου τείχους σε νόμιμου. Είτε αυτό είναι χτισμένο, είτε νοητικό. Με τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν καταργούμε το ‘τείχος’. Απλώς το μετατοπίζουμε λίγο και το νομιμοποιούμε, δίνοντας ταυτόχρονα υπόσταση και εξουσία στο ψευδοκράτος του Βορρά. Ακόμα και σε ιδανικές συνθήκες λειτουργίας ενός σχεδίου τύπου ‘Αναν’, οι περιορισμοί στην διακίνηση, την εγκατάσταση, την αγορά περιουσίας κοκ θυμίζουν ακριβώς το τείχος του Βερολίνου. Τη στιγμή που οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν θα περιορίζονται στο να ασκούν τα δικαιώματα τους σε όποιο συνιστών κράτος επιθυμούν. Χειρότερη θα είναι φυσικά η κατάσταση σε ένα ενδεχόμενο κατάρρευσης της νέας κατάστασης πραγμάτων. Σε μια τέτοια περίπτωση, η δομή των συνιστώντων κρατών, η διεθνής αναγνώριση τους, η ακύρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι εγγυήσεις, η αποστρατικοποίηση και η παραμονή των εποίκων, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην οριστική διχοτόμηση και την αναγνώριση της «ΤΔΒΚ».

6. ‘Αυτεγκλωβισμός’: Όντως υφίσταται στη Κύπρο. Έχουμε αυτεγκλωβιστεί τα τελευταία 30 χρόνια σε μια διαδικασία που αποδεδειγμένα πλέον δεν αποδίδει, δεν λειτουργεί και δεν είναι αρεστή στο λαό. Έχουμε εγκλωβίσει την Κυπριακή Δημοκρατία στο πλαίσιο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, συζητώντας ένα σοβαρό πολιτικό πρόβλημα σε λανθασμένη βάση, αποδεχόμενοι καθημερινά τη μη τήρηση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, των προνοιών του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ. Δημιουργούμε μόνοι μας νέα τετελεσμένα τα οποία έρχονται να προστεθούν στα τετελεσμένα που δημιουργία επιτυχώς η Τουρκική πλευρά. Και δεν λέμε να απεγκλωβιστούμε από αυτό το μαρτύριο παρ’ όλο που ξέρουμε πως μπορούμε να το κάνουμε. Φυσικά δεν αρκεί να μπορούμε, πρέπει και να θέλουμε. Και όπως φαίνεται, παρόλο που ο λαός έδειξε πως θέλει, η πολιτική ηγεσία δεν είναι πρόθυμη. Με μπροστάρηδες φυσικά του Πραξουλλικούς. Ο σαδομαζοχισμός είναι προσωπική επιλογή. Δικαιούνται να τον απολαύσουν σε προσωπικό επίπεδο. Μήπως όμως έφτασε η ώρα να αντιληφθούν ότι αποτελούν μειοψηφία. Ότι δεν μπορούν να σέρνουν την πλειοψηφία του λαού σε μια τέτοια διαδικασία που θίγει την εθνική του αξιοπρέπεια.

7. Φυσικά, όπως και για ότι άλλο στραβό συμβαίνει στην Κύπρο, ευθύνεται η ούτω καλούμενη ‘περιρρέουσα’. «Από καιρό προσχεδιασμένη και καλά χρηματοδοτημένη». Γνωρίζουμε όλοι σε ποιους αναφέρονται οι Πραξουλλικοί όταν χρησιμοποιούν αυτό το χαρακτηρισμό. Ποιά είναι η πραγματική περιρρέουσα, η από καιρό προσχεδιασμένη και καλά χρηματοδοτημένη φάνηκε στο δικαστήριο. Δεν είναι την πλατφόρμα του «ΟΧΙ» που χρηματοδότησε η UNOPS και άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Να σας θυμίσουμε την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 30 Ιουνίου 2009, που δικαίωσε την εφημερίδα ‘Σημερινή’ για την αποκάλυψη ότι η UNOPS χρηματοδότησε το ‘ΝΑΙ’.

8. Κατηγορεί τη νέα περιρρέουσα για την επίθεση κατά εκπροσώπων των Ηνωμένων Εθνών ενώ αναφέρεται, ψευδώς φυσικά, σε εκφοβισμούς. Οι επιθέσεις των τελευταίων εβδομάδων κατά του Αλεξάντερ Ντάουνερ είναι γεγονός. Δεν προήλθαν όμως από μια ξαφνική επιθυμία ομάδας ανθρώπων να «αμαυρώσουν την εικόνα που έχει η κοινή γνώμη γι’ αυτόν». Διέρρευσαν 7000 έγγραφά του Ο.Η.Ε. Σ’ αυτά φαίνεται να υπάρχουν πολλά στοιχεία που να καθιστούν το ρόλο του κυρίου Ντάουνερ, αλλά και ντόπιων πολιτικών, ύποπτο. Επιπλέον έγινε η αποκάλυψη για τη εμπλοκή του κυρίου Ντάουνερ σε εταιρεία τουρκικών συμφερόντων, κάτι που αφήνει ανοικτή την πιθανότητα σύγκρουσης συμφερόντων. Αντί η κυρία Αντωνιάδου να ωρύεται για τις αντιδράσεις της «περιρρέουσας», θα έπρεπε να καταδικάσει (α) το γεγονός ότι ο Ο.Η.Ε δεν διαφύλαξε τα έγγραφα που αφορούν μια τόσο σοβαρή διαδικασία, (β) το γεγονός ότι από αυτά αποκαλύπτονται μυστικές συναντήσεις και υποσχέσεις εν αγνοία του λαού και (γ) το διπλό ρόλο Ντάουνερ που τον καθιστά μη αντικειμενικό διαμεσολαβητή.

9. Λέει: «Ο κεντρικός στόχος της προτεινόμενης νέας στρατηγικής, μας λένε οι προτείνοντες του 'Ορθού ΝΑΙ', είναι η εγκαθίδρυση ενός καθαρά Ελληνοκυπριακού κράτους!!» Που ακριβώς αναφέρει κάτι τέτοιο η «πρόταση του ορθού ΝΑΙ»; Θα παρακαλούσαμε την κυρία Αντωνιάδου να αναφέρει τη πηγή. Διότι μετά από διεξοδική ανάγνωση δεν βρήκαμε κάτι τέτοιο στη πρόταση αυτή. Χαρακτηριστικά η πρόταση αναφέρει: «Η συνύπαρξη σε συνθήκες ειρήνης και δικαιοσύνης δεν σημαίνει υποβάθμιση της ταυτότητας οποιουδήποτε. Οι Έλληνες της Κύπρου αποδέχονται τους νόμιμους Τούρκους της Κύπρου ως συμπατριώτες τους, με τον πολιτισμό, τη θρησκεία και τις ιδιαιτερότητες τους, όπως και οι Τούρκοι της Κύπρου αποδέχονται τους Έλληνες ως δικούς τους συμπατριώτες» (σελίδα 13).

10. Γίνεται προφήτης αναφέροντας: «Εκείνο που δεν έχει επιτραπεί στην κοινή γνώμη να αντιληφθεί είναι ότι χωρίς συμφωνία οδηγούμαστε αυτομάτως στη διχοτόμηση, που δεν σημαίνει "τζείνοι ποτζεί τζι εμείς ποδά", αλλά επιστροφή των Τουρκοκυπρίων στις ελεύθερες περιοχές, όπου θα συγκυβερνούν και θα συμβιώνουν με τους Ελληνοκύπριους στη βάση του συνεταιρισμού του συντάγματος του 1960». Κοροϊδία και αηδία. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει ως βάση το σύνταγμα του 1960 όπως υπεγράφη στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, αλλά τη νέα μορφή που έλαβε μετά το ψήφισμα 186 του 1964. Και με αυτή τη μορφή ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ας το χωνέψει επιτέλους. . .

11. «Και ας χάνονται οι ζωές των νέων μας στο στρατό». Και, κλασσικά, προσπαθεί να δημιουργήσει το κλίμα απόρριψης της Εθνικής Φρουράς. Μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια που λαμβάνει χώρα κυρίως τη τελευταία δεκαετία. Εκμεταλλεύονται το παραμικρό ατόπημα του στρατού με σκοπό να τον διαλύσουν εντελώς. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως η Εθνική Φρουρά λειτουργεί υποδειγματικά. Είναι αλήθεια πως δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι. Αλλά μπορούμε να ισχυριστούμε πως για την κατάντια της δεν ευθύνεται κανένας άλλος από τους ίδιους αυτούς που σήμερα προσπαθούν να την διαλύσουν, υλοποιώντας έτσι το σχέδιο τους βήμα-βήμα. Και γιατί, ακόμα και σε μια ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού, να διαλυθεί η Ε.Φ; Μπορούμε να απαριθμήσουμε εκατοντάδες χώρες που διατηρούν αξιόμαχο στρατό παρόλο που δεν αντιμετωπίζουν εξωτερικές απειλές. Τι επιθυμεί δηλαδή η κυρία Αντωνιάδου και η παρέα της; Ναι, αναφερόμαστε σ’ αυτούς που έβγαλαν εκπτώσεις το 2008 για το ποιος θα διαλύσει καλύτερα και γρηγορότερα την Ε.Φ. Στους ίδιους που ώθησαν τους νέους στην απαξίωση των ενόπλων δυνάμεων και τη φυγοστρατία. Στόχος τους είναι να μείνει η Κύπρος εκτεθειμένη στο κίνδυνο μιας νέας απόβασης, εξαρτημένη από τις εγγυήτριες δυνάμεις που η ίδια παρέα θα αποδεχθεί σύντομα;

12. «Και ας συνεχίζει να πεθαίνει η πρώτη γενιά των προσφύγων μακριά από τα σπίτια τους». Ας μας πείσει τότε ότι με το Σχέδιο Ανάν η επόμενη γενιά προσφύγων θα πέθαιναν στα σπίτια τους. Πως ακριβώς θα γινόταν αυτό; Η διαφορά θα ήταν η εξής. Η πρώτη γενιά πεθαίνει μακριά από τα σπίτια της με την ελπίδα ότι η επόμενη γενιά, ή η μεθεπόμενη, θα επιστρέψει. Με το σχέδιο Ανάν θα επέστρεφε ένας μικρός αριθμός προσφύγων, αν φυσικά η Τουρκία τηρούσε τις δεσμεύσεις της. Οι υπόλοιποι πρόσφυγες θα συνέχιζαν να πεθαίνουν μακριά από τα σπίτια τους, έχοντας όμως θάψει την ελπίδα πως οι γιοι τους και τα αγγόνια τους θα επιστρέψουν στις πατρογωνικές τους εστίες. Ας πάψουν λοιπόν η Πραξούλλα και οι Πραξουλλικοί να παίζουν με τα αισθήματα των προσφύγων.

13. «Και ας συνεχίζει να φθίνει η κυπριακή οικονομία και να ξενιτεύονται τα παιδιά μας». Δεν αξίζει κανενός σχολιασμού. Αποτελεί απλά μια έμμεση απειλή χωρίς καμιά υπόσταση και καμιά επιστημονική θεωρία να την υποστηρίζει. Όπως αυτές τις απειλές του 2004, περί «νέας μικρασιατικής καταστροφής», «αναγνώρισης του ψευδοκράτους», «απομόνωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας», «οικονομικής κρίσης» κτλ.

14. «Αναφορικά με το ορόσημο του Δεκεμβρίου, απώτερός μας στόχος δεν μπορεί να είναι η τιμωρία της Τουρκίας και ούτε απλά το άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών για την Κύπρο, αλλά η επίτευξη συμφωνημένης λύσης για την επανένωση της Κύπρου, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ενθάρρυνση της Τουρκίας να συμβάλει στην έγκαιρη και επιτυχή κατάληξη του διαλόγου για την επανένωση της Κύπρου». Δηλαδή: Προκειμένου να πείσουμε την αδιάλλακτη κατοχική δύναμη να συμβάλει στην εδώ και τώρα επίλυση του Κυπριακού, να παραμερίσουμε τις προσπάθειες εξαναγκασμού της Τουρκίας για αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας; Πιστεύουμε πως ο αναγνώστης μπορεί να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα…

15. «Και γιατί επιλέγουμε να αγνοήσουμε τη δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ότι αν υπάρχει εποικοδομητική στάση και από τις δύο πλευρές, μπορεί να επιτευχθεί λύση μέχρι το τέλος του 2009; Μήπως δεν θέλουμε να υιοθετήσουμε εποικοδομητική στάση, ή μήπως απευχόμαστε την πιθανότητα συμφωνίας μέχρι τον Δεκέμβρη;» Δεν γνωρίζουμε κανένα που να αγνοεί τις δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού. Μάλλον φαντάσματα που κυνηγούν την κυρία Αντωνιάδου δεν τις επιτρέπουν να δει την πραγματική διάσταση της κατάστασης. Ξέρουμε όμως κάποιον που αγνοεί τη στάση του κυρίου Ερντογάν και της Άγκυρας που ουσιαστικά ακυρώνουν τις παραπάνω δηλώσεις. Ξέρουμε επίσης και πολλές συμφωνίες στις οποίες κατέληξε η Τουρκία και που ποτέ δεν τις υλοποίησε. Οι πράξει είναι που μετρούν, όχι τα λόγια…(παράδειγμα η πρόσφατη συμφωνία Τουρκίας-Αρμενίας και ο εξευτελισμός της τελευταίας πριν καν τελειώσει το μελάνι). Και αυτός που αγνοεί τις πράξεις είναι, δυστυχώς η ίδια η κυρία Αντωνιάδου. Εκτός αν βλέπει την Τουρκία είτε να τηρεί εποικοδομητική στάση, είτε να βιάζεται να λύσει το Κυπριακό.

Αυτά για σήμερα… Δεν θα αναλύσουμε και τα καλέσματα της κυρίας Αντωνιάδου ως πρόεδρου των Ενωμένων Δημοκρατών. Άλλωστε το πόσο επιτυχημένη είναι η πολιτική και οι θέσεις του κόμματος της φαίνεται από την ανταπόκριση του κόσμου και τα ποσοστά. Θεωρούμε πως τα παραπάνω είναι αρκετά για την αποδόμηση ενός παραπλανητικού άρθρου. Πλέον δεν μπορεί να πείσει κανένα χρησιμοποιώντας αυτή τη ξοφλημένη πολιτική…

Και είναι πλέον η σειρά μας να χαρακτηρίσουμε τους πραξουλλικούς:

Απορριπτικούς: Απορρίπτουν τη μόνη σοβαρή πρόταση για απεγκλωβισμό από το αδιέξοδο και λύση στη βάση αρχών. Απορρίπτουν την «Πρόταση του ορθού ΝΑΙ».

Περιθωριακούς: Φθίνουσα πορεία στην Κυπριακή πολιτική σκηνή. Ίσως σύντομα να οδηγήσει σε προσχώρηση των λιγοστών μελών των ΕΔΗ σε αδελφικό κόμμα.

Μακάριος (ΜΑΓΑΡΙΟΣ) Δρουσιώτης: Η ντροπή της κυπριακής δημοσιογραφίας

Ακολουθεί κοινή ανάρτηση μεγάλων ελλαδικών και κυπριακών blogs. Γιατί η ντροπή που λέγεται Μαγάριος, είναι ντροπή όλων μας.

Η Κυπριακή Δημοκρατία, παραμένει υπό ξένη στρατιωτική κατοχή επί 35 χρόνια.

Το τουρκικό έγκλημα εις βάρος της Κύπρου, που έλαβε χώρα το 1974 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παραμένει ατιμώρητο. Οι βιασμοί, οι φόνοι, οι εκτελέσεις, οι εξαφανίσεις, η προσφυγοποίηση σχεδόν του μισού πληθυσμού της Κύπρου, είναι μόνο μερικές απο τις πτυχές της κυπριακής τραγωδίας.

Δυστυχώς οι προσπάθειες του διεθνούς παράγοντα για επίλυση του Κυπριακού, όχι μόνο ευνοούσαν υπέρμετρα την Τουρκία και τα συμφέροντά της, αλλά κατέληγαν, σχεδόν όλες, στη νομιμοποίηση των εγκλημάτων της.

Το 2004, είχαμε το Σχέδιο Ανάν. Το οποίο ενώ εμφανέστατα νομιμοποιούσε την κατοχή και τα παράγωγά της, έβρισκε αρκετούς υποστηρικτές τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα.

Άτομα που παρουσίαζαν το διχοτομικό και άδικο αυτό Σχέδιο λύσης, ως "τελευταία και μοναδική ευκαιρία".

Ένας από τους ένθερμους προπαγανδιστές του Σχεδίου αυτού, ήταν ο (πρώην σκληροπυρηνικός στις απόψεις του στο Κυπριακό) δημοσιογράφος, ο Μακάριος Δρουσιώτης.

Στα πλαίσια της προπαγάνδας του, δε δίστασε ακόμη και να επιτεθεί ανοίκεια στον πρώην προϊστάμενό του (τον καιρό της "Επίκαιρης") Λάζαρο Μαύρο, άτομο γνωστό για τις δημοκρατικές ευαισθησίες του και για τους αγώνες του για την Κύπρο, παρουσιάζοντάς τον ως φασίστα και εοκαβητατζή!

Μέχρι και τον Αλέκο Παναγούλη έφτασε στο σημείο να καθυβρίζει σε κάποια φάση της "σπουδαίας καριέρας του", ο Μ. Δρουσιώτης.

Ο δημοσιογραφικός και πολιτικός βίος του βρίθει σημαντικών σημείων αναφοράς, με αποκορύφωμα τις τελευταίες αποκαλύψεις ότι τραπέζωνε στο βουνό, διάφορους οπαδούς της επαναφοράς του Σχεδίου Ανάν, καθώς και αξιωματούχους των Ηνωμένων Εθνών. (http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2009/09/t_13.html, http://www.efylakas.com/archives/2435)

Ο Μακάριος Δρουσιώτης, εύλογα, για τον τρόπο με τον οποίο αρθρογραφεί, μπορεί να χαρακτηριστεί και ως Μαγάριος Δρουσιώτης.

Γιατί αντί να συστρατεύεται με τον κυπριακό ελληνισμό, στην προσπάθειά του για επιβίωση και απαλλαγή από την κατοχή, επανειλημμένα υποβαθμίζει τις ευθύνες της Τουρκίας και των ξένων προστατών της και ρίχνει λάσπη και μαγαρίζει εναντίον των συμπατριωτών του Ελληνοκυπρίων και των θυμάτων της κατοχής. Ιδού κάποια από τα έργα και τις ημέρες του Μαγάριου:

1) όταν το 2004 επιβεβαιώνονταν περίτρανα ότι οι ΗΠΑ και τα Ηνωμένα Έθνη χρηματοδότησαν το "ΝΑΙ" στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, το δημοσιογραφικό καθήκον του Μαγάριου, δεν τον οδηγούσε στο να εντοπίσει ποιοι τα πήραν από τους Αμερικάνους, αλλά να μας βγάλει όλους φαντασιόπληκτους και τρελούς, ιδίως τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο, ο οποίος εύλογα είπε ότι δε θα υπήρχαν αποδείξεις και χαρτόσημα και ότι τη χρηματοδότηση την καταμαρτυρούσε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Βεβαίως η χρηματοδότηση του ΝΑΙ από τους ξένους πλέον έχει επιβεβαιωθεί και δικαστικά, αλλά και μέσω παραδοχής των Ηνωμένων Εθνών σε έγγραφά τους.

Όμως ο Μαγάριος, αφιέρωνε ώρες και ημέρες, αντί στο να βρει τους πράκτορες και τους δωροδοκούμενους, στο να διαψεύσει την είδηση. Ως να είχε διοριστεί τίποτα εκπρόσωπος της Αμερικανικής πρεσβείας! Γύρισε λοιπόν κι ένα σχετικό ντοκιμαντέρ, με το οποίο διέψευδε όλα τα στοιχεία εναντίον των Αμερικάνων και το παρουσίασε και δημόσια. Κατά τη γνώμη μας, το εν λόγω ντοκιμαντέρ είναι ένα μνημόνιο βλακείας και διαστρέβλωσης. Τίτλος του, "η περιρρέουσα ατμόσφαιρα", τον οποίο ο Μαγάριος επέλεξε για να ειρωνευτεί τον Τ. Παπαδόπουλο.

2) συνεχώς σπίλωνε τη φήμη και την υπόληψη του Τάσσου Παπαδόπουλου, όσο αυτός ήταν Πρόεδρος. Ήταν τόσο χυδαία η κατά καιρούς αρθρογραφία του, που μέχρι και παρουσίαζε το μόνο από τους 3 υποψήφιους στις προεδρικές εκλογές της Κύπρου, που αντιστεκόταν στους Αγγλοαμερικάνους και τους σχεδιασμούς τους, ως ευνοούμενο των Αμερικάνων!!!!


Είναι βέβαια περίεργο το μίσος του κατά του Τάσσου Παπαδόπουλου, διότι μέχρι και την 23η Φεβρουαρίου 2003 (στον ΠΟΛΙΤΗ) ο ίδιος δημοσιογράφος τον αποθέωνε. Ενώ σε πρόσφατα βιβλία του (πχ το "Η Πρώτη Διχοτόμηση") αφήνει να υπονοηθεί πως ο Τάσσος ήθελε, δήθεν, να "καθαρίσει" τους Τουρκοκυπρίους. Έγραφε τότε και παραδεχόταν πως ο Τάσσος δεν ήταν «άμεσα αναμεμιγμένος σε υποθέσεις βίας κατά Τουρκοκυπρίων». Δήλωνε επίσης απερίφραστα ότι «η υποστήριξη (του Τάσσου) από την Αριστερά, που παραδοσιακά είχε τις καλύτερες σχέσεις με τους Τουρκοκύπριους, αποτελεί το εχέγγυο ότι θα τις τηρήσει». (http://www.noitikiantistasis.com/wordpress/?p=141).

Ακόμη και μετά θάνατον, κατηγορούσε την οικογένειά του Προέδρου Παπαδόπουλου, η οποία έχει δώσει εδώ και δεκαετίες μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας στην κυπριακή κοινωνία, ως μια μικροπρεπή και πικροπρεπή οικογένεια που κατηγορούσε το Δ. Χριστόφια για το θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου και που ήθελε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το θάνατο του Τάσσου, διοργανώνοντας συλλαλητήρια στο χώρο της κηδείας.

Βεβαίως η πραγματικότητα είναι ότι η ανωτερότητα της οικογένειας του Τ. Παπαδόπουλου είναι τόσο μεγάλη, που όχι μόνο δεν είχαν οιαδήποτε αισθήματα πίκρας απέναντι στο Δ. Χριστόφια (αντίθετα του επέτρεψαν να μιλήσει στην κηδεία και να εκφωνήσει ένα -υβριστικό επικήδειο- για τον Τ. Παπαδόπουλο) αλλά έδωσαν και οδηγίες να κλείσουν οι πόρτες της Εκκλησίας κατά την κηδεία καταπνίγοντας και τη λαϊκή οργή που υπήρχε σε χιλιάδες άτομα που ήταν στο προαύλιο της εκκλησίας και τα οποία ήταν έτοιμα να εκφράσουν την αγανάκτισή τους για τον άδικο χαμό του Τ. Παπαδόπουλου. Αυτό δείχνει ότι κάθε άλλο παρά υπήρχε πρόθεση πολιτικής εκμετάλλευσης του θανάτου του Τ. Παπαδόπουλου.

3) ενώ αποκαλύπτονταν φρικτά εγκλήματα του Αττίλα το περασμένο καλοκαίρι, ο Μαγάριος, χρησιμοποιώντας ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, τα παρουσίαζε ως "αντίποινα σε δικά μας εγκλήματα", κάτι το οποίο έχει αποδειχτεί ότι πρόκειτο για γνωστές αρλούμπες του Μαγάριου. Μάλιστα, ακόμη επιμένει να μην απαντά στα ερωτήματα που του τίθενται από τον ακαδημαϊκό Κώστα Μαυρίδη και το "Κυπριακό Ποντίκι" σχετικά με το συμβάν και τα οποία τον διαψεύδουν (http://pontiki.com.cy/index.php/23/3206.html). Αμφισβητούσε επίσης τις αποκαλύψεις για δολοφονία 320 Ε/Κ που έγιναν πρόσφατα από τουρκοκυπριακή εφημερίδα, προκαλώντας τη δίκαιη οργή του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ.

4) ενώ ο Αττίλας έκανε τα αίσχιστα στο θέμα της μετάβασης προσκυνητών στον Άγιο Μάμα, για τη θρησκευτική γιορτή του Αγίου, εμποδίζοντας τη διέλευσή τους, παρά τα προηγουμένως συμφωνηθέντα, ο Μαγάριος παρουσίαζε το θέμα ως περίπου προβοκάτσια του Γ. Ομήρου, του κοινοτάρχη Κ. Πύργου και καναλάρχη.



5) ενώ ο ίδιος διοργάνωνε πολιτικά τραπεζώματα με καλεσμένους γνωστούς υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν και αξιωματούχους των Ηνωμένων Εθνών, κάτι το οποίο αποκαλύφθηκε πρόσφατα με διαρροή εγγράφων των Ηνωμένων Εθνών ( δεστε σχετικά: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2009/09/blog-post_8932.html, http://eretiko-istologio.blogspot.com/2009/09/blog-post_19.html, http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/09/blog-post_1185.html, http://www.efylakas.com/archives/2425), κατηγορούσε τους όσους αντιδρούν σε μια άδικη λύση, ότι διοργανώνουν συνομωσίες για να αποτρέψουν τη "λύση". Για να συναντήσει πάλι την αντίδραση του Τουρκοκύπριου συναδέλφου του Σενέρ Λεβέντ. Ενώ δηλαδή ο ίδιος οργάνωνε πολιτικά τραπεζώματα, είχε το θράσος να μιλά για ανύπαρκτες συνομωσίες άλλων. Προφανώς έκρινε εξ' ιδίων τα αλλοτρια.

Ο Μαγάριος Δρουσιώτης, είναι δυστυχώς, ένας εκ των συνηγόρων της Τουρκίας στον ελληνοκυπριακό τύπο. Και, έχοντας ξεπεράσει σήμερα, ακόμη και τον Αλ. Κωνσταντινίδη, είναι η ντροπή της κυπριακής δημοσιογραφίας!


ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ BLOGS

Σημείωση: Δεν ξέρουμε ποια ακριβώς η σχέση του Μακάριου Δρουσιώτη, με το Φάνο Δρουσιώτη, ο οποίος και είναι εργοδοτούμενος σε καζίνο των κατεχομένων, θησαυρίζοντας προδοτικά εις βάρος της πατρίδας του. Σίγουρα όμως έχουν το ίδιο επώνυμο, το οποίο προσδιορίζει και τη γεωγραφική τους καταγωγή: το χωριό Δρούσια. Ένα χωριό της επαρχίας Πάφου, με έντονες δημοκρατικές ευαισθησίες (ο Τ. Παπαδόπουλος είχε λάβει 45% στις προηγούμενες εκλογές).

Μαγάριος και Φάνος Δρουσιώτης, είναι οι δύο επώνυμες ντροπές της Δρούσιας.


Σημείωση 2: Βεβαίως, υπάρχει και ένα άτομο που τιμά την κυπριακή ειδικότερα και την ελληνική δημοσιογραφία εν γένει. Και είναι το αντίπαλο δέος του Μαγάριου.

Πρόκειται για ένα δημοσιογράφο με σπουδαίο ερευνητικό έργο, συγγραφέα έγκυρων βιβλίων (σε αντίθεση με το Μαγάριο, δεν απολογείται για τα βιβλία του σε εοκαβητατζήδες). Ένα σπουδαίο αγωνιστή που αποκαλύπτει συνεχώς τις συνομωσίες που ξετυλίγονται σε βάρος της Κύπρου μας.

Μιχάλη Ιγνατίου, σε ευχαριστούμε. Όσο πολύ ο Μαγάριος μαγαρίζει την κυπριακή και την ελληνική δημοσιογραφία, τόσο εσύ την κοσμείς.

Γλαύκος Ξένος: Του πέρασε η αμνησία . . .

Σαβουροσυλλέκτες: Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα πρόσφατο άρθρο ενός ανθρώπου γνωστού για τις σύντομες, αλλά ουσιαστικές τοποθετήσεις.

Ενός ανθρώπου που στις 27 Ιανουαρίου 2009 μας κάλεσε από τη στήλη του να ξεχάσουμε… Γιατί «καλύτερα να ξεχνούμε παρά να θυμόμαστε», όπως τιτλοφόρησε το άρθρο του.

Ο ίδιος άνθρωπος, γιατρεμένος πια από την όποια αμνησία, θυμήθηκε ξαφνικά να μας τονίσει τη σημασία τήρησης των προνοιών του καταστατικού χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Μην τρομάζετε… δε μίλησε για τήρηση όλων εκείνων των προνοιών που αν τηρούνταν, τόσο από τη Τουρκία όσο και από τον ίδιο τον ΟΗΕ, ίσως να οδηγούσαν το Κυπριακό σε πολύ καλύτερες μέρες. Τύποι σαν και αυτόν, τύποι που προσπαθούν να πείσουν τους Ελληνοκύπριους πως οι ίδιοι ευθύνονται για την εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή, ξέρουν να χρησιμοποιούν τέτοια στοιχεία επιλεκτικά.

Απολαύστε τον:

Εφημερίδα 'Αλήθεια' 10/10/2009
Οι προοπτικές διαιτησίας και από κουαρτέτο
Του Γλαύκου Ξένου

" Όσοι αγνοούν ή και ποδοπατούν ανεύθυνα το άρθρο 33 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ περί διαιτησίας από το Συμβούλιο Ασφαλείας για τη γεφύρωση σοβαρών διαφορών (το πλήρες κείμενο του οποίου δημοσιεύτηκε σ’ αυτή τη στήλη) εκθέτουν ανεπανόρθωτα την πλευρά μας στο διεθνή χώρο. Είναι κι αυτό ένα θέμα που θα πρέπει να συνεξετασθεί κατά την επικείμενη συνάντηση Χριστόφια – Παπανδρέου. Η διαιτησία, εξάλλου, μπορεί να προωθηθεί και από ένα διεθνές κουαρτέτο, όπως αυτό που λειτουργεί για τη Μέση Ανατολή, υπό την αιγίδα του Γ.Γ. του ΟΗΕ. Δηλαδή μπορεί να μετέχουν σ’ αυτό το διαιτητικό κουαρτέτο τα Ην. Έθνη, η Ε.Ε., οι Ην. Πολιτείες και η Ρωσία. Το κύρος και το αδιάβλητο αυτής της διαιτησίας δεν μπορεί παρά να αποβεί πολύ αποτελεσματικό, αφού αναπόφευκτα θα βασισθεί στις αρχές, τις συστάσεις και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Και η Τουρκία, που δεν ενίσταται σε διεθνή παρεμβολή δεν θα μπορέσει παρά να πεισθεί και να δεχθεί τις αποφάσεις που θα ληφθούν."

Σαβουροσυλλέκτες: Με χαρά θα βοηθήσουμε ρη μνήμη του κ. Γλαύκου Ξένου, παραθέτοντας και ορισμένα ψηφίσματα και αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και του ΕΔΑΔ. Ευχόμαστε να απαιτήσει σεβασμό και τήρηση των παρακάτω σε επόμενα του άρθρα.

1. Ψηφίσματα (αποφάσεις) του συμβουλίου ασφαλείας 541/1983 και 550/1984. Καταδίκασε ευθέως την ανακήρυξη της "ΤΔΒΚ" και κάθε αποσχιστική δραστηριότητα και κάλεσε όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να μην την αναγνωρίσουν.

2. Ψήφισμα 186/1964. Kαλεί όλα τα Kράτη Mέλη, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από τον Kαταστατικό Xάρτη των Hνωμένων Eθνών, να απέχουν από οποιαδήποτε ενέργεια ή απειλή ενέργειας που θα επιδεινώσει την κατάσταση στην κυρίαρχη Kυπριακή Δημοκρατία ή θα θέσει σε κίνδυνο τη διεθνή ειρήνη. Επιπλέον Zητεί από την Kυβέρνηση της Kύπρου, η οποία έχει την ευθύνη για τη διατήρηση και αποκατάσταση του νόμου και της τάξης, να λάβει όλα τα επιπρόσθετα μέτρα που είναι απαραίτητα για τον τερματισμό της βίας και της αιματοχυσίας στην Kύπρο.

3. Την 1η Νοεμβρίου 1974, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε ομόφωνα το Ψήφισμα 3212, το πρώτο από μία σειρά ψηφισμάτων, που ζητά το σεβασμό της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας, εδαφικής ακεραιότητας και του αδέσμευτου της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και την άμεση αποχώρηση από το νησί όλων των ξένων στρατευμάτων.

4. Ψήφισμα 37/253 (1983). Επαναλαμβάνει την πλήρη υποστήριξή της προς την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα, την ενότητα και το αδέσμευτο της Kυπριακής Δημοκρατίας και ζητά για ακόμη μια φορά τον τερματισμό κάθε ξένης επέμβασης στις υποθέσεις της. Eπιβεβαιώνει το δικαίωμα της Kυπριακής Δημοκρατίας και του λαού της για πλήρη και αποτελεσματική κυριαρχία και έλεγχο στο σύνολο του κυπριακού εδάφους και των φυσικών και άλλων πόρων και καλεί όλα τα κράτη να υποστηρίξουν και να βοηθήσουν την κυβέρνηση της Kυπριακής Δημοκρατίας να ασκεί αυτά τα δικαιώματα. Kαταδικάζει κάθε ενέργεια που τείνει να υπονομεύσει την πλήρη και αποτελεσματική άσκηση των πιο πάνω αναφερθέντων δικαιωμάτων, περιλαμβανομένης και της παράνομης έκδοσης τίτλων ιδιοκτησίας.

5. Άρθρο 17 της Παγκόσμιας Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναγράφεται ότι: «(1) Καθένας έχει το δικαίωμα ιδιοκτησίας ιδιωτικά καθώς και σε συνεταιρισμό με άλλα άτομα.(2) Σε κανέναν δεν θα απαρνηθεί η ιδιοκτησία του.»

6. Και στο Άρθρο 13 της Παγκόσμιας Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «(1) Καθένας έχει το δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης και διαμονής μέσα στα σύνορα του κάθε κράτους.»

7. Καταστατικός Χάρτης του Ο.Η.Ε (άρθρο 1, παρ. 2): αναφαίρετο δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης.

8. Ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων: Cyprus v Turkey (10 May 2001), "§61. .. it is evident from international practice and the condemnatory tone of the resolutions adopted by the United Nations Security Council and the Council of Europe’s Committee of Ministers that the international community does not recognise the "TRNC" as a State under international law. The Court reiterates the conclusion reached in its Loizidou judgment (merits) that the Republic of Cyprus has remained the sole legitimate government of Cyprus…" As such, the illegal secessionist entity in the occupied area of Cyprus does not have jurisdiction to perform valid transfers of property ownership.

9. Η Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ) της Κύπρου, η οποία λειτουργεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, έχει τώρα ως αποστολή της τη διερεύνηση 1468 υποθέσεων Ελληνοκυπρίων και Ελλήνων αγνοουμένων, καθώς και 502 υποθέσεων Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων. Η ΔΕΑ συστάθηκε το 1981 σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (Ψήφισμα 3450 της 9/12/1975, Ψήφισμα 32/128 της 16/12/1977, Ψήφισμα 33/172 της 20/12/1978).

10. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των Κυπρίων εγκλωβισμένων μπορούν να καταδειχτούν με απλή αναφορά στους αριθμούς τους μετά την Τουρκική εισβολή του 1974. Τον Ιούλιο εκείνου του έτους ο ελληνοκυπριακός πληθυσμός της περιοχής, την οποία σήμερα κατέχουν τα τουρκικά στρατεύματα, ήταν 162,000. Στο τέλος της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής τον Αύγουστο του 1974, 142,000 Κύπριοι είχαν εκδιωχθεί ή αναγκαστεί να φύγουν για να σωθούν. Οι περισσότεροι από τις 20,000 που παρέμειναν, κυρίως στη χερσόνησο της Καρπασίας ( Έκθεση S/11488 του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών προς το Συμβούλιο Ασφαλείας, με ημερομηνία 4 Σεπτεμβρίου 1974) υποχρεώθηκαν σταδιακά να εγκαταλείψουν την περιοχή. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Γενικού Γραμματέα προς το Συμβούλιο Ασφαλείας, ο αριθμός των Ελληνοκυπρίων που ζουν σήμερα σ’ αυτή την περιοχή, έχει μειωθεί στους 385 Ελληνοκυπρίους και 132 Μαρωνίτες (S/2006/315, 23 Μαίου 2006, παραγρ. 18). Συνεπώς, ο ολικός αριθμός των Κυπρίων που έχουν εκδιωχθεί από το σπίτια τους ανέρχεται σε πάνω 160,000, δηλαδή στο ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού της Κύπρου το 1974.